Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Αργεντίνικο Τανγκό Στον Παναθηναϊκό


Οι παίκτες από την Αργεντινή που έχουν περάσει από τον Παναθηναϊκό έχουν συνδέσει το όνομά τους με την ιστορία της ομάδας μας. Όλοι τους αγάπησαν το τριφύλλι, δέθηκαν με την ομάδα και έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό για το καλό της ομάδας μας και γι’ αυτό αγαπηθήκαν τόσο πολύ από τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Όσα χρόνια και αν περάσουν δεν ξεχνάνε ποτέ τον Παναθηναϊκό και πάντοτε μιλούν με τα καλύτερα λόγια για την ομάδα και τον κόσμο. Έτσι και εμείς τους έχουμε πάντα στην καρδιά μας για όλα όσα έχουν προσφέρει στον Παναθηναϊκό μας.
Δεν είναι εύκολο να ξεχάσουμε παίκτες όπως ο Αλβαρέζ, o Ρότσα, ο Μπορέλι και ο Έκι, οι οποίοι χόρευαν τανγκό τους αντιπάλους και μας πρόσφεραν πλούσιο θέαμα και ουσία με τα όμορφά τους γκολ.
Παραδοσιακά λοιπόν η αγορά της Αργεντινής μας έχει προσφέρει πολλές συγκινήσεις και ελπίζουμε να υπάρχει ανάλογη συνεχεία …

Όσκαρ Αλβαρέζ

Το 1972 ο Αλβαρέζ ήρθε στην Ελλάδα και για 4 χρόνια έπαιξε στον ΠΑΣ Γιάννενα πετυχαίνοντας 77 γκολ . Το 1976 έχοντας δείξει την εκτελεστική του δεινότητα ήρθε στον Παναθηναϊκό και έπαιξε για 4 χρόνια με την ομάδα μας πετυχαίνοντας συνολικά 57 γκολ. Σπουδαίος επιθετικός, ιδιαίτερα δυνατός, τεχνίτης και με μεγάλη ευχέρεια στο σκοράρισμα. Πρόσφερε πολλά στην ομάδα μας, πέτυχε πολλά γκολ και δίκαια θεωρείται ένας από τους καλύτερους ξένους που φόρεσαν την φανέλα με το τριφύλλι.

Χουάν Ραμόν Βερόν

Ο Χουάν Ραμόν Βερόν, πατέρας του Σεμπάστιαν Βερόν αποτέλεσε τη μεγαλύτερη μεταγραφή της εποχής εκείνης του Παναθηναϊκού και γενικά της Ελλάδας. Το 1972 ο Βερόν έπειτα απο μεγάλη καριέρα στην Εστουντιάντες και με σπουδαίες εμφανίσεις στην Εθνική Αργεντινής, ήρθε στον Παναθηναϊκό, όπου έπαιξε σπουδαία μπάλα μέχρι και το 1975, όταν επέστρεψε στην Εστουντιάντες. Ο Βερόν ήταν φοβερός παίκτης, ξεχώριζε μάλιστα για τις ικανότητες και την τεχνική του. Χειριζόταν τη μπάλα με δεξιοτεχνία και σκόραρε με ιδιαίτερη ευκολία, πετυχαίνοντας εντυπωσιακά γκολ. Αυτός ήταν και ο λόγος που του δόθηκε το παρατσούκλι "Μάγισσα". Στα 3 χρόνια που έπαιξε με την πράσινη φανέλα, έκανε σπουδαία παιχνίδια και κατάφερε να σκοράρει 22 γκολ. Πολλές φορές μάλιστα έγιναν κινήσεις και από τις δυο πλευρές, ώστε να ντυθεί στα πράσινα και ο Σεμπάστιαν αλλά δυστυχώς δεν καρποφόρησαν.

Χουάν Ραμόν Ρότσα

Ο Χουάν Ραμόν Ρότσα, με 27 συμμέτοχες στην Εθνική Αργεντινής, ήρθε στον Παναθηναϊκό από την Μπόκα Τζούνιορς το 1979 και αγωνίστηκε στην ομάδα μας ως το 1989, όπου και κρέμασε τα παπούτσια του. Συνέχισε όμως να προσφέρει στην μεγάλη του αγάπη μέχρι σήμερα απο διάφορα πόστα.
Ένας πραγματικός "μάγος" της πράσινης μεσαίας γραμμής την δεκαετία του ΄80, ο Ρότσα έγινε ένας από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στον Παναθηναϊκό. Αγωνιζόταν στο χώρο του κέντρου και διακρινόταν για την επιδεξιότητά του στο χειρισμό της μπάλας, τις μεταβιβάσεις του και τις οργανωτικές του αρετές. Επίσης, ξεχώριζε για την αστείρευτη αγάπη του για το τριφύλλι και ίσως είναι ο μοναδικός ξένος που γνώρισε τόση δόξα, αγάπη και αποδοχή από όλους τους οπαδούς. Με τον Παναθηναϊκό ως παίκτης κατέκτησε 2 πρωταθλήματα και 5 κύπελλα ενώ ξεχωριστή ήταν και η συμμετοχή του στον ημιτελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1985 απέναντι στη Λίβερπουλ. Ως προπονητής έφτασε την ομάδα μας στον ημιτελικό του Champions League με αντίπαλο τον Άγιαξ το 1996 και πηρέ 2 double.

Χουάν Χοσέ Μπορέλι

Ο Μπορέλι ήρθε στον Παναθηναϊκό το 1991 από την Ρίβερ Πλέιτ και έπαιξε στην ομάδα μας για 5 χρόνια κάνοντας σπουδαία καριέρα με το τριφύλλι καθώς κατάφερε να γίνει διεθνής με την Εθνική Αργεντινής. Ο "Χότα-Χότα" μπήκε για πάντα στις καρδιές μας για τις περίτεχνες ενέργειές του, ιδιαίτερα με τις περίφημες "κλειστές" ντρίμπλες του. Μπαλαδόρος από τους λίγους ο αργεντινός άσος ξεσήκωνε την πράσινη εξέδρα και ήταν o ηγέτης του Παναθηναϊκού στην ξέφρενη ευρωπαϊκή πορεία του 1996 μέχρι τους "4" του Champions League. Αξέχαστο έχει μείνει το γκολ απέναντι στη Λέγκια Βαρσοβίας στο ΟΑΚΑ στον προημιτελικό της ίδιας διοργάνωσης. Με τον Παναθηναϊκό κέρδισε 2 πρωταθλήματα, 3 κύπελλα και σημείωσε συνολικά 27 γκολ.

Φερνάντο Γκαλέτο

Ο Φερνάντο ήρθε στην ομάδα μας το 1999 από την Σαν Λορέντζο και έπαιξε για τρία χρόνια στο τριφύλλι, όπου η παρουσία του θεωρείται αρκετά ικανοποιητική. Ένας πολύ καλός αμυντικός μέσος, απλός στο παιχνίδι του, που βοήθησε πολύ τον ΠΑΟ σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ξεχώρισε για τις αμυντικές του ικανότητες, για το αρχοντικό στυλ παιχνιδιού που έκανε και για τις κάθετες πάσες του. Δε θα ξεχάσουμε την όμορφη κάθετη πάσα στο γκολ του Νασιόπουλου στο Αμβούργο και το μοναδικό γκολ που πέτυχε με την πράσινη φανέλα στο Καραϊσκάκη. Στον Παναθηναϊκό είχε 50 συμμέτοχες και έβαλε 1 γκολ.
Εζεκίελ Γκονζάλες


Ο Έκι ήρθε στον Παναθηναϊκό το 2004 από την Ροζάριο Σεντραλ και από τη πρώτη μέρα που φόρεσε την πράσινη φανέλα έγινε είδωλο και ηγέτης για την ομάδα και τους οπαδούς. Από τα πρώτα του παιχνίδια, το όνομά του έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών: "Κρυφτείτε κουφάλες έρχεται ο Γκονζάλες...". Ο Έκι υπήρξε μεγάλος μπαλαδόρος, με άριστη τεχνική κατάρτιση, με μπαλιά ακριβείας και έφεση στο σκοράρισμα. Με τεράστιες ηγετικές ικανότητες και με πολύ τσαμπουκά συνέβαλε τα μέγιστα στην κατάκτηση του double το 2004. Στα δυο πρώτα χρόνια στο τριφύλλι ξεχώρισε και αγαπήθηκε για το πάθος και τον τσαμπουκά που έβγαζε μέσα και έξω από το γήπεδο, αλλά και για τη μαχητικότητα και την αγάπη που είχε για την Πανάθα. Ο σοβαρός τραυματισμός του το 2006 και το οξύθυμο αργεντίνικο ταπεραμέντο του τον οδήγησαν σε πολλά πειθαρχικά παραπτώματα με αποτέλεσμα να αποχωρίσει από την ομάδα που τόσο πολύ αγάπησε και αγαπήθηκε. Στα τέσσερα χρόνια που φόρεσε την πράσινη φανέλα κατάφερε να σκοράρει 17 φορές, να γίνει αρχηγός και ηγέτης της ομάδας και πρόλαβε να γιορτάσει μαζί με τους οπαδούς τα 100 χρόνια του Παναθηναϊκού μας.
Σεμπαστιάν Αριέλ Ρομέρο

Ο Τσιρόλα, όπως είναι το παρατσούκλι του, ήρθε από την Ράσιγκ στον Παναθηναϊκό έπειτα από εξαιρετικές εμφανίσεις το καλοκαίρι του 2006. Πολύ καλός επιθετικός μέσος, με καλή τεχνική κατάρτιση και με ευχέρεια στο σκοράρισμα. Στην ομάδα μας έπαιξε για δυο χρόνια και παρόλο που δεν κατάφερε να προσφέρει αυτά που πραγματικά μπορούσε, κατάφερε όμως να ξεχωρίσει για τα όμορφα και σπάνιας ομορφιάς γκολ που πέτυχε με την πράσινη φανέλα. Πολύ κάλος παίκτης, ο οποίος σίγουρα θα μπορούσε να είχε προσφέρει περισσότερα - ίσως όμως άργησε πολύ να έρθει στην ομάδα μας.

Σεμπαστιάν Λέτο


Ο Λέτο ήρθε στον Παναθηναϊκό από την Λίβερπουλ φέτος το καλοκαίρι, υπογράφοντας συμβόλαιο με την ομάδα διάρκειας 5 ετών και αποτελεί τον τελευταίο Αργεντινό της παρέας που φόρεσε την πράσινη φανέλα έως και σήμερα. Αν και είναι νωρίς ακόμα, τα πρώτα δείγματα γραφής του είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά και αισιόδοξα για το μέλλον. Μέχρι τώρα έχει καταφέρει να σκοράρει 4 φόρες σε όλες τις διοργανώσεις και έχει κερδίσει την αγάπη του κόσμου με την απόδοση και το πάθος που βγάζει στο γήπεδο. Πολύ εντυπωσιακός παίκτης, τεχνίτης με εξαιρετική ντρίμπλα και το κυριότερο ότι δείχνει πολύ δεμένος και πωρωμένος με την ομάδα.


Ελπίζω να συνεχιστεί το Αργεντίνικο τανγκό για την Πανάθα μας και να υπάρξουν κι άλλες μεταγραφικές κινήσεις από την Λατινική Αμερική. Η ομάδα χρειάζεται τέτοιους παίκτες που να παθιάζονται με την ομάδα και να δίνουν ώθηση και στους υπόλοιπους. Κανένας από τους οκτώ Αργεντίνους παίκτες που φόρεσαν την πράσινη φανέλα δε μπορεί χαρακτηριστεί ως "παλτό". Αντίθετα, πρόσφεραν ότι μπορούσαν και η ποδοσφαιρική τους άξια ήταν μεγάλη όπως και η αγάπη τους για την ομάδα. Τέτοιους παίκτες χρειαζόμαστε, με πάθος, δύναμη, τεχνίτες και πάνω απ’ όλα να γίνονται ένα με την ομάδα - να γίνονται οπαδοί του πράσινου μεγαλείου!

5 σχόλια:

  1. καλημερα
    αλλη μια φοβερη αναρτηση!
    συμφωνω,τετοιους παικτες θελει η παναθα μας!
    την αναδημοσιευω!!!
    καλη κυριακη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πολύ καλή ανάρτηση την αναδημοσιεύω και εγώ...viva Argentina

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλησπερα
    τωρα εγω δεν ξερω τιποτα απο αθλητικα αρα θα συμφωνησω με τον λατρεμενο λαπλας που για να λεει κατι θα ξερει :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΔΕΝ ΤΡΕΧΕΙ ΣΚΟΥΛΗΚΑΚΙ.ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. το μεγαλειο το νιωθω αλλα παναθηναικος δεν ειμαι αχαχαχχαχα ( αλλα οκ εγω χαιρομαι για ολες τις ελληνικες ομαδες )

    ΑπάντησηΔιαγραφή



Πρόσθεσε το banner του Green Voice 13 στο site σου: