Συγγνώμη που κερδίσαμε…

Ο Παναθηναϊκός αν και δεν έπαιξε καλά, τελικά κέρδισε με 1-0 την Stourm και βάζει πλώρη για την πρώτη θέση στον όμιλο ανατρέποντας την εις βάρος του κατάσταση, που είχε έρθει μετά την ήττα από τους Τούρκους.
Σίγουρα, όλοι όσοι βρεθήκαμε στο γήπεδο χτες δεν μείναμε ικανοποιημένοι ούτε από το σκορ αλλά ούτε από τη συνολική απόδοση της ομάδας μας. Θα πρέπει όμως να είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα γιατί στο σημείο που βρισκόμαστε πιστεύω ότι μεγαλύτερη σημασία έχει να παίρνεις τους βαθμούς παρά να παίζεις εντυπωσιακό ποδόσφαιρο και μέχρι σήμερα τα αποτελέσματα σε Ελλάδα και Ευρώπη μας θέτουν σε θέση ισχύος, αν δεν κάνω λάθος...

Σίγουρα, η ομάδα με το μπάτζετ και το πλούσιο ρόστερ που διαθέτει φέτος θα έπρεπε να παίζει καλύτερο ποδόσφαιρο και να προφέρει θέαμα και ουσία στους φιλάθλους. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι επειδή η ομάδα μας δεν παίζει το ποδόσφαιρο που θέλουμε δεν πρέπει και να κερδίζει.
Και το λέω αυτό γιατί από χθες κάποιοι Παναθηναϊκάρες (που σε άλλες εποχές τέτοιες νίκες τις θεωρούσαν θριάμβους) προσπαθούν με τα λεγόμενά τους να μας κάνουν να κλαίμε και να ζητάμε συγγνώμη που κερδίσαμε!
Κάποτε εμείς κλαίγαμε για τις ήττες και τώρα κάποιοι κλαίνε για τις νίκες.
Αυτό που αντιλαμβάνομαι με τα όσα ειπώθηκαν μετά το τέλος του αγώνα είναι ότι οι παίκτες, ο προπονητής και η διοίκηση θα έπρεπε να ζητήσουν δημόσια συγγνώμη για τη χθεσινή τους νίκη.
Εσείς θα ζητήσετε ποτέ συγγνώμη για τον πόλεμο και την διχόνοια που σπέρνετε καθημερινά στην ομάδα μας; Εμείς το καταλάβαμε και ζητάμε συγγνώμη που η ομάδα μας είναι πρώτη στο πρωτάθλημα - συγγνώμη που στηρίζουμε την ομάδα μας και συγγνώμη που δεν έχουμε βγει ακόμη στους δρόμους να ζητήσουμε την απέλαση του Τεν Κατε και του Πατέρα.
Ταπεινή μου άποψη είναι ότι όταν αγαπάς τον Παναθηναϊκό και θέλεις η ομάδα να πετύχει τους στόχους της, αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να στηρίζεις την ομάδα με όλη σου την δύναμη και στο τέλος να κάνεις το ταμείο.
Όλα τα άλλα που γίνονται και λέγονται για μένα είναι εκ του πονηρού…
Επίσης, σχετικά με τις δηλώσεις του Δομάζου (τον οποίο σέβομαι) ότι τα νικηφόρα αποτελέσματα κρύβουν την πραγματική εικόνα του Παναθηναϊκού, θέλω να αναφέρω ότι συμφωνώ αλλά αυτό που θέλω να μάθω είναι τι κρύβεται πίσω από την κακοπροαίρετη και συστηματική κριτική του, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει άρδην…

Στο αγωνιστικό κομμάτι αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι και στο χθεσινό παιχνίδι παρόλο που δεν είχαμε καλή απόδοση, η ομάδα είχε τουλάχιστον πέντε κλασικές ευκαιρίες να ανεβάσει τον δείκτη του σκορ αλλά δε μπορούσε να βάλει την μπάλα στα δίχτυα.
Το γιατί οι ευκαιρίες που δημιουργούμε δεν μετουσιώνονται σε γκολ δεν το ξέρω αν και προσπαθώ από πέρυσι να καταλάβω τι είναι αυτό που κάνει τους παίκτες να παθαίνουν black out όταν βρίσκονται φάτσα με το γκολ.
Αν το δούμε στατιστικά, η ομάδα από πέρυσι μέχρι και σήμερα στα περισσότερα παιχνίδια - με ή χωρίς καλή απόδοση - δημιουργεί 15-20 ευκαιρίες για γκολ σε κάθε παιχνίδι χωρίς όμως να είναι αποτελεσματική στην τελική προσπάθεια. Αυτό είναι ένα θέμα για το ποίο θα πρέπει οι παίκτες να βρουν την λύση μονοί τους, να διώξουν το άγχος και την πίεση που έχουν και να αρχίσουν να παίζουν με καθαρό μυαλό.

Σε ατομικό επίπεδο, νομίζω ότι ο Γκάμπριελ και ο Ζιλμπέρτο ήταν οι κορυφαίοι του παιχνιδιού. Ο πρώτος παίζοντας δεξί μπακ βοήθησε πάρα πολύ αμυντικά και επιθετικά την ομάδα και δείχνει να αποδίδει καλύτερα όταν παίζει σε αυτή τη θέση καθώς δημιούργησε πολλά ρήγματα στην δεξιά πλευρά με την βοήθεια του Σαλπιγγίδη.
Ο Ζιλμπέρτο έχοντας πάρει κάποιες ανάσες ήταν απροσπέλαστος στο κέντρο, έμπαινε δυνατά και καθάριζε όλες τις φάσεις και αρκετές φόρες προσπάθησε να βοηθήσει και επιθετικά.
Ο Σαλπιγγίδης αν και δεν του έβγαινε τίποτα στο πρώτο πήρε τη ρεβάνς με το νικητήριο γκολ που πέτυχε.
Η τριπλή επέμβαση του Άλεξ ήταν όλα τα λεφτά και γενικά τέτοιες επεμβάσεις δίνουν τη σιγουριά που λείπει κάτω από τα δοκάρια.
Επίσης, πολύ κάλος ήταν και ο Σπυρόπουλος, ο οποίος με την παρουσία του στην ενδεκάδα πιστεύω ότι θα ανεβάσει πάλι τον Λέτο.

Για άλλη μια φορά, η εξέδρα των οργανωμένων έδωσε παλμό και δεν σταμάτησε να τραγουδά σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Γενικά, αξίζουν συγχαρητήρια για τη στήριξη που έδωσαν και οι 30.000 οπαδοί που βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ.
Δε γίνεται να ξεχάσω βεβαία και τη δυναμική παρουσία των οπαδών και αδελφών μας από τη Ραπίντ, που για ακόμη μία φορά ταξίδεψαν για πάρτη μας!
Υ.Σ. Έτσι όπως μας θέλετε εσείς, ποτέ μας δεν θα γίνουμε εμείς .
Τον κόσμο του Παναθηναϊκού δεν μπορείτε να τον στρέψετε ποτέ εναντίον της ομάδας .
ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ…