Δεν σταματώ να τραγουδώ...

Στο παιχνίδι-χειρουργείο με τον Αστέρα, η παράγκα από τη μία έκανε τα πάντα για να μην κερδίσουμε κι από την άλλη συνέχισε να δίνει σωσίβιο στους ανύπαρκτους. Δεν πειράζει και δεν μας νοιάζει γιατί το διπλό μέσα στο τηγάνι πλησιάζει…
Η αλήθεια είναι πως αν στο χθεσινό παιχνίδι παίρναμε τη νίκη και πηγαίναμε στο τηγάνι με +4 βαθμούς, το πρωτάθλημα θα είχε τελειώσει και σήμερα θα συζητούσαμε άλλα πράγματα.
Από τη στιγμή που το πρωτάθλημα δεν κρίνεται μέσα στο γήπεδο αλλά στο παρασκήνιο, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε περήφανοι και να νιώθουμε ικανοποίηση για την ομάδα μας, που δίνει τα πάντα μέσα στον αγωνιστικό χώρο για τη νίκη.
Τη δικαιοσύνη τη γουστάρουμε γιατί είμαστε Παναθηναϊκοί αλλά την αδικία δεν την αντέχουμε άλλο - πάρτε το χαμπάρι γιατί θα μας βρείτε μπροστά σας. __

Αυτό που πιστεύω μας χαλάει περισσότερο είναι ο τρόπος με τον οποίο μας έκλεψαν τη νίκη παρά το άσχημο αποτέλεσμα της ισοπαλίας. Έχοντας νιώσει στο πετσί μας 15 ολόκληρα χρόνια την παράγκα του Νεκροθάφτη, έχουμε αποκτήσει κάθε δικαίωμα να φωνάζουμε και να διαμαρτυρόμαστε για την γαύρο-διαιτησία, όταν ασελγεί εις βάρος μας.
Πρέπει η διοίκηση να πάρει δραστικά μέτρα, να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο και να απαιτήσει ισονομία ειδάλλως δεν χρειάζεται να συμμετέχουμε σε όλο αυτό το πανηγύρι.
Αν η ανατροπή στον Βύντρα δεν είναι ο ορισμός του πέναλτι, τότε ποιος είναι;
Βάλτε τέλος στην παράγκα τώρα και μην αναγκάζετε τον κόσμο του Παναθηναϊκού να πάρει αυτός την κατάσταση στα χέρια του! Δεν πάει άλλο!

Για να φτάσουμε στο χθεσινό 1-1 με τον Αστέρα, εκτός από τη διαιτησία που αλλοίωσε το αποτέλεσμα με δόλο, έπαιξαν ρολό και άλλοι παράγοντες, οι όποιοι δεν μας βοήθησαν τόσο ώστε να ξεπεράσουμε την παράγκα και να πάρουμε τη νίκη.
Επίσης, η διακοπή του πρωταθλήματος λόγω Εθνικής δεν μας βγήκε σε καλό. Αν και παλέψαμε μέχρι το τέλος, η κόπωση και η έλλειψη καθαρού μυαλού ήταν εμφανείς, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο.
Για άλλη μια φορά, η ομάδα χωρίς τον Ζιλμπέρτο ήταν έξω από τα νερά της, έχασε τη συνοχή και την ηρεμία που δίνει με την παρουσία του και το κυριότερο δυστυχώς είναι ότι κάθε φορά που λείπει χάνουμε βαθμούς. Πιστεύω όλοι να έχουν καταλάβει πλέον πόσο σημαντικός παίκτης είναι για την ομάδα μας και κυρίως να κατάλαβαν πόσο μεγάλο λάθος έκαναν όταν τον αμφισβητούσαν επειδή δεν ήταν σαν τον Ροναλντίνιο.

Δυστυχώς, η απουσία του Κάρα ήταν αναγκαία ενόψει ντέρμπυ. Έχω όμως την αίσθηση ότι αν ο Τεν Κάτε ήξερε νωρίτερα ότι δεν θα παίξει ο Ζιλμπέρτο, θα τον είχε στην αποστολή και θα τον έριχνε στην μάχη όταν η μπάλα έκαιγε.
Επίσης, επιβεβαιώθηκε στο χθεσινό παιχνίδι η ατάκα του Όσιμ για το πόσο πόρνη είναι η μπάλα αφού δεν ήθελε να μπει με τίποτα μέσα στα δίχτυα.
Στο ποδόσφαιρο είναι κανόνας το ότι χρειάζεσαι και την τύχη με το μέρος σου για να κερδίσεις ένα παιχνίδι και αυτήν δεν την είχαμε παρόλο που δημιουργήσαμε πολλές ευκαιρίες.
Για τους αρουραίους βεβαία ισχύουν άλλοι κανόνες, όπως το να έχεις τα κοράκια με το μέρος σου, για κερδίζεις ακόμη κι όταν δεν βοηθάει η τύχη.

Σε αγωνιστικό επίπεδο, όλη η ομάδα προσπάθησε και έδωσε τα πάντα για την νίκη αλλά δεν κατάφερε να μετουσιώσει τις ευκαιρίες που είχε σε ένα δεύτερο γκολ, που θα μας έδινε το τρίποντο. Κορυφαίος του παιχνιδιού πιστεύω ήταν ο Βύντρα κάνοντας ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του με την πράσινη φανέλα. Ήταν αλάνθαστος αμυντικά και βοήθησε πάρα πολύ επιθετικά την ομάδα μας - ελπίζω να συνεχίσει έτσι…
Ο χειρότερος του παιχνιδιού νομίζω ήταν ο Λάζαρος, ο όποιος με την χθεσινή του αγωνιστική συμπεριφορά μάλλον μηδένισε τις ελάχιστες πιθανότητες που έχει να παραμείνει στην ομάδα. Ο Τεν Κάτε τον εμπιστεύτηκε σε ένα κρίσιμο σημείο του παιχνιδιού (στην προσπάθεια να ανατρέψουμε την κατάσταση) και ο Λάζος εμφανίστηκε εκτός τόπου και χρόνου, αφού όλες οι επιλογές του ήταν λάθος και επιπόλαιες. Όταν ένας παίκτης θέλει να παίζει βασικός και να υπολογίζεται από τον προπονητή του, οφείλει όταν του δίνεται η ευκαιρία να παίζει για την ομάδα και όχι για τον εαυτό του.
Όταν η μπάλα καίει, οι μεγάλοι παίκτες την στέλνουν στα δίχτυα και όχι αράουτ …
Τελικά, ακόμη μία φορά, καταλαβαίνουμε γιατί ο προπονητής ξέρει καλύτερα από τον καθένα την ομάδα…

Για τον κόσμο μας στις εξέδρες ότι και να πω δεν θα είναι αρκετό, αφού η παρουσία μας και η στήριξη στην ομάδα σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού ήταν συγκινητική. Τα καπνογόνα έκαναν τη νύχτα–μέρα στο ΟΑΚΑ. Οι φωνές και τα τραγούδια δεν είχαν σταματημό και για πρώτη φορά φέτος υπήρξε συμμέτοχη απ' όλες τις θύρες και το κυριότερο είναι ότι δεν ακούστηκε η παραμικρή μουρμούρα για την ομάδα.
Απ' ότι μαθαίνω, το επόμενο ραντεβού τελικά θα είναι στην Λεωφόρο στην ανοιχτή προπόνηση της ομάδα μας πριν από το ντέρμπυ.

ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ - ΧΑΝΕΙΣ
ΕΓΩ ΘΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΩ
ΤΡΙΦΥΛΛΑΡΑ Σ΄ΑΓΑΠΑΩ!