Εκεί που έχω ταξιδέψει ΜΟΝΟ εγώ…

Θα τρελαθούμε τελείως; Μας πουλάνε γκρίνια, μιζέρια και απαξίωση και εμείς πέφτουμε στη λούμπα; Δε νομίζω!!!
Ελλάς - Ευρώπη – Παναθηναϊκός και βάλτε το καλά μες το μυαλό, έτσι όπως μας θέλετε εσείς ποτέ μας δεν θα γίνουμε εμείς.
Περηφάνια πρέπει να νιώθουμε που είμαστε Παναθηναϊκοί και έχουμε ζήσει στιγμές δόξας σε όλα τα γήπεδα της Ευρώπης και όχι ντροπή επειδή είχαμε μια άσχημη χρονιά στο C.L.

Δεν είμαστε ούτε στερημένοι από πορείες, ούτε στερημένοι από μεγάλες νίκες και το σημαντικότερο είναι ότι ακόμη και στα χειρότερά μας, πάντα προκαλούμε τον σεβασμό και τον φόβο στους αντιπάλους μας.

Όλοι αυτοί που σε μια άσχημη χρονιά του Παναθηναϊκού προσβάλουν την ευρωπαϊκή ιστορία μας ας πάνε στο λιμάνι να ρωτήσουν τα παιδιά της εφτάρας αν νιώθουν κάποια ντροπή που τόσα χρόνια έχουν γίνει οι πουτανες της Ευρώπης.

Για ποια ντροπή μιλανε, αδέλφια;

ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΖΗΣΕΙ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ:

'Η

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΖΗΣΕΙ ΑΥΤΟΙ:



'Η

Έχουμε ταξιδέψει με τον Παναθηναϊκό στον τελικό το '71, ημιτελικό το '85, στους «8» το '87 και το '92, ημιτελικό το '96, στους «8» το '02 και το '03.
Έχουν προσκυνήσει το πράσινο μεγαλείο εντός και εκτός όλα τα μεγαθήρια της Ευρώπης, όπως Γιούβε, Άγιαξ, Ίντερ, Ρόμα, Ερ. Αστερας, Άρσεναλ, Βέρντερ, Σαλκε, Πόρτο, Psv, Έβερτον, Γκετεμποργκ, κ.α.
Αν για όλες αυτές τις στιγμές που μας έχει χαρίσει ο Παναθηναϊκός πρέπει να νιώθουμε ντροπή τότε οι απόγονοι του στόλου τι πρέπει να κάνουν για τις στιγμές γέλιου και σκληρού πορνό που χαρίζουν κάθε χρόνο στα πρόβατα;

Είναι τόσο μεγάλη η ευρωπαϊκή ιστορία του Παναθηναϊκού μας που δεν μικραίνει από μια άσχημη σεζόν, αλλά μπορεί από μια κακή σεζόν να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο, αρκεί όλοι μας να γίνουμε ασπίδα και να πάμε κόντρα σε όλο το γαμημένο γαυρο-σύστημά τους.

Είναι ιεροσυλία να απαξιώνουμε εμείς την ένδοξη ιστορία της ομάδας μας, όσο και αν νιώθουμε πληγωμένοι από τη φετινή πορεία μας.

Όσο μας πληγώνει τόσο μας πωρώνει, αδέλφια.

102 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΗΣ ΙΔΕΑΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗΣ,
ΔΕΝ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΣΧΗΜΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ,
ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ!!!

Υ.Γ. Τα 500 αδέλφια που ταξίδεψαν στη Δανία, έδωσαν μαθήματα εξέδρας και πραγματικής στήριξης στο πράσινο μεγαλείο! Χτύπησαν πρώτοι το τύμπανο της παναθηναϊκής ψυχής και στέλνουν το μήνυμα της αντεπίθεσης σε όλους μας.

Η στήριξη στην ομάδα φαίνεται στα δύσκολα και στα δύσκολα κάποιοι διαλέγουν τον δρόμο της απαξίωσης και της κραυγής.

Αυτό κατά τη γνώμη μου, δεν λέγεται στήριξη αλλά πόλεμος στην ιδία μας την ομάδα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αντίδραση κάποιων «Παναθηναϊκών» που στο παιχνίδι με την Μπάρτσα στο ΟΑΚΑ μόλις μπήκε το 3ο γκολ βιαζόταν να φύγουν και έβριζαν αυτούς που τραγουδούσαν για τον Παναθηναϊκό ως το τέλος. Αυτό στο χωριό μου δεν λέγεται στήριξη, αλλά δειλία.

Στήριξη λέγεται η στάση του Γκμοχ και πόλεμος λέγεται η χολή που βγάζει κάθε φορά ο Δομάζος για τον Παναθηναϊκό. Αν πραγματικά νοιαζόταν για τον Παναθηναϊκό θα μιλούσε με τη γλώσσα της αλήθειας και όχι με τη γλώσσα της παραπονεμένης τσέπης που δεν μπήκαν μέσα της λεφτά.

Στις χαρές και τις λύπες πάντα μαζί!!!