Έτσι …κάποιες σκέψεις
Στις τρεις δεκαετίες που δημοσιογραφώ – ευτυχώς όχι στην Ελλάδα – έχω αντιμετωπίσει και γίνει παρατηρητής σε πολλές κρίσεις, μερικές με οικουμενικό αντίκτυπο. Και θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε αυτή τη πορεία έχω αποκτήσει τον κυνισμό που τόσο απλόχερα προσφέρει αυτή η δουλειά. Αλλά αυτό που συνέβη αυτό το σαββατοκύριακο ξεπέρασε πολλά από όσα έχω δει και αν δεν γίνει κάτι άμεσα τα όσα θα ακολουθήσουν είναι απρόβλεπτα. Το τραγικό στην ιστορία είναι ότι αιτία, αφορμή και πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε ένας νέος άνθρωπος και το κατακλυσμικό είναι – εδώ κερδίζει ο κυνισμό μου – ότι δεν θα γίνει απολύτως τίποτα γιατί δεν αρκεί τι θα πει ο Παναθηναϊκός ή οι ποδοσφαιριστές και ο κόσμος του Παναθηναϊκού αλλά τι θα κάνουν όλες οι συντεταγμένες που ορίζουν μια σύγχρονη κοινωνία και ένας κράτος και η εφαρμογή των νόμων του.
Στο στάδιο Καραϊσκάκη παρευρέθηκαν μέλη του κοινοβουλίου, αρχηγοί κομμάτων και κομματικά στελέχη – αυτοί ακριβώς που νομοθετούν και είναι και οι φρουροί/ελεγκτές της επιβολής των νόμων και όταν συνέβαιναν τα όσα συνέβησαν σφύριζαν αδιάφορα ή όπως στην περίπτωση του κυρίου Σαμαρά πανηγύριζαν. Σύμφωνα με όσα μου περιέγραψαν – από τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά είναι δύσκολο να είσαι αυτόπτης μάρτυρας – στο χώρο των VIP υπήρξαν πολλά ρατσιστικά και ομοφοβικά συνθήματα χωρίς τον κύριο Σαμαρά να αντιδράσει έστω και αποχωρώντας – όπως τουλάχιστον επιβάλει ο θεσμικός του ρόλος – αλλά απεναντίας χαμογελώντας χαριεντιζόταν με τους παρατρεχάμενους του έμμεσα επιβραβεύοντας τα συνθήματα. Το ίδιο ισχύει και με τους υπουργούς τέως και νυν που παρευρίσκοντο ξεχνώντας ή αδιαφορώντας ότι ναι μεν σαν φίλαθλοι έχουν το δικαίωμα οπαδικής προτίμησης αλλά σαν θεσμικοί αντιπρόσωποι πρέπει και επιβάλλεται να υπερασπίζονται τον νόμο και τις αξίες που διέπουν μια πολιτισμένη κοινωνία.
Για όσους θέλουν να παραδειγματιστούν για το πώς αντιδρούν ανάλογοι «κουτόφραγκοι», σε αγώνα της Newcastle ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός και γνωστός οπαδός της ομάδας, Tony Blair αποχώρησε από το γήπεδο όταν οι φίλαθλοι της ομάδας του γιουχάρανε παίκτη της ομάδας που στο προηγούμενο παιχνίδι είχε γίνει αίτιος αυτογκόλ και οι δηλώσεις του που ακλούθησαν έκαναν όλα τα sites και blogs να απολογούνται για μέρες και βέβαια να ζητήσουν συγνώμη από το συγκεκριμένο παίκτη. Αλλά στην Ελλάδα η ηθική είναι είδος προς εξαφάνιση ενώ οι βάρβαροι …ας μην συνεχίσω.
Και η δυστυχία συνεχίζεται, γιατί ενώ τα όσα συνέβησαν και θα συμβούν θα μπορούσαν και θα έπρεπε να αναλυθούν σαν κοινωνικά γεγονότα/φαινόμενα και ανάλογα – όπως συμβαίνει στις πολιτισμένες χώρες των κουτόφραγκων – να δημιουργηθούν think tank ώστε να προταθούν νόμοι και λύσεις, στην Ελλάδα έχουμε περάσει μόλις δύο μέρες μετά τα γεγονότα στην πολιτική γκεμπελική προπαγάνδα που με την βοήθεια των Ελληνικών ΜΜΕ βοηθάει στην προβατοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Έτσι λοιπόν τα ΜΜΕ και πολιτευτές της αντιπολίτευσης ανακάλυψαν συνομωσία της κυβέρνησης πίσω από τα γεγονότα για να …αποπροσανατολίσουν τον Ελληνικό λαό από – εδώ ξεκινάει το συγκλονιστικό – τα πραγματικά του προβλήματα! Η σημειολογία των λέξεων! Τόση επαφή με την κοινωνία έχουν ώστε τα όσα συμβαίνουν και απασχολούν εκατομμύρια κόσμο αυτές τις μέρες να μην θεωρούνται πραγματικά προβλήματα. Παρεμπιπτόντως ένας φορέας αυτής της γκεμπελικής μορφής παραπληροφόρησης είναι και ο γνωστός φασίστας, ρατσιστής , ομοφοβικός, χουντικός Γεωργίου που σαν γνήσιος αντιπρόσωπος του είδους του θρασύδειλα και χωρίς να πολυφορτώνει τον Μαριδάκι – μα είναι δυνατόν ένας επιχειρηματίας να είναι βλάκας; Ο περίγυρος του τον παρέσυρε, το επιχείρημα του ξεχνώντας ότι αν ένας επιχειρηματίας παρασύρεται από την αυλή του δεν είναι απλά βλάκας αλλά κρετίνος – αλλά και στον φόβο του Βαρδή – που μπορεί να του κόψει πολλές δουλειές ακόμα και το Real – ανακαλύπτει πολιτικές συνομωσίες.
Τα Ελληνικά ΜΜΕ είναι ένας μεγάλος καρκίνος και χαίρομαι που δεν εξασκώ το επάγγελμα του δημοσιογράφου στην Ελλάδα. O αριθμός των ποδοσφαιρικών – γιατί αθλητικές δεν είναι – και οπαδικών εφημερίδων στην Ελλάδα δείχνει πόσα χρήματα και παράπλευρα συμφέροντα υπάρχουν πίσω από τον Ελληνικό ποδόσφαιρο. Μα είναι δυνατόν να υπάρχουν εφημερίδες – προσέξτε τον πληθυντικό – με τιράζ 3,000 φύλλα την ημέρα και να επιβιώνουν περισσότερο από 15 μέρες; Τι συμφέροντα – σίγουρα εξωαθλητικά – εξυπηρετούν όλες αυτές οι εφημερίδες και ποια είναι τα πραγματικά τους έσοδα; Και μη μου πείτε ότι οι διαφημίσεις του ΟΠΑΠ φτάνουν γιατί θα με συγχωρήσετε αλλά δεν ξέρετε πόσο στοιχίζει μια εφημερίδα ακόμα και με τους μισούς δημοσιογράφους να μην πληρώνονται και τους άλλους μισούς με μισθούς πείνας.
Τα Ελληνικά ΜΜΕ έχουν μια πολύ συγκεκριμένη χρήση για μένα εδώ που ζω, όταν μου λείπει η Ελλάδα – αυτό το ξέρουν όλοι μου οι φίλοι – βάζω και ακούω τις ειδήσεις του MEGA ή όταν μπορώ το πρωί τον Βερύκιο η τον Τράγκα, και γι’ αυτό έρχομαι σπάνια στην Ελλάδα, μια φορά τα τελευταία 12 χρόνια. Ο πανικός και η παραπληροφόρηση στην αποθέωση τους, αυτοί οι «δημοσιογράφοι» εκτός Ελλάδας μόνο στο υπουργείο προπαγάνδας της Βορείου Κορέας θα μπορούσαν να κάνουν καριέρα. Για τα απογεύματα κρατάω τον Γεωργίου.
Και απομένουν η δικαστική και εκτελεστική εξουσία. Εδώ χαμογελάμε πικρά και περνάμε στην επόμενη ερώτηση. Στη δεκαετία του 70 υπήρχε το σύνθημα «τρεις κι εξήντα παίρνετε, για να μας δέρνετε». Τίποτα δεν έχει αλλάξει και χωρίς να θέλω να υπερασπιστώ στερεότυπα και σεβόμενος ότι κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του, αν δεν το έχεις μπάτσος δεν γίνεσαι όσο κι αν πεινάς. Οι δικαστές στην Ελλάδα υπάρχουν για να προφυλάσσουν το κατεστημένο από κάθε προσπάθεια αλλαγής και να υπερασπιστούν το άβατο του τίτλου τους και των δικαιωμάτων – οικονομικών φυσικά – που τους παρέχει.
Αυτοί λοιπόν θα θεσπίσουν και θα επιβάλουν μια νέα κατάσταση στο Ελληνικό ποδόσφαιρο; Το έχω προτείνει και σε comments πολύ πριν τον αγώνα αυτού του σαββατοκύριακου. Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να σταματήσει να κατεβάζει την πρώτη ομάδα και να συνεχίσει με την Dream Team και αυτό όχι μόνο για το υπόλοιπο της χρονιάς αλλά για τας επόμενα δυο τρία χρόνια. Ώστε να ετοιμάσει μια πραγματικά Dream Team που θα έχει προπονηθεί στην Ελλάδα στην Ελληνική παρωδία πρωταθλήματος για μια πραγματικά συγκλονιστική πορεία στην Ευρώπη με παιδιά μεγαλωμένα και ποτισμένα στη φανέλα του παναθηναϊκού και ο Μαριδάκης ας παίρνει τα πρωταθλήματα κι ας αποκλείεται κάθε καλοκαίρι από κυπριακές ή Ισραηλινές ομάδες.
Και ναι έχω να πω πολλά ακόμα αλλά καλό θα ήταν να σταματήσω κάπου εδώ το σεντόνι με μια κουβέντα στους παίκτες του Ολυμπιακού. Πως γίνεται να πανηγυρίζουν ένα πρωτάθλημα που πήρε ο Μαριδάκης χωρίς να ακουμπήσει την μπάλα; Σαν επαγγελματίες πια ικανοποίηση ένιωσαν; Και όταν έρθει η ώρα του πριμ θα του το επιστρέψουν μιας και αυτός το πήρε ενώ εκείνοι έπαιξαν το ρόλο του κομπάρσου;
Suomi
Αναδημοσιευτηκε απο το mypanathinaikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου