Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Να κοπει καθε δεσμoς με την εποχη Βαρδινογιαννη


Για να περάσει ο Παναθηναϊκός στην «επόμενη ημέρα» επιβάλλεται να τεθεί μια και καλή στο περιθώριο το άρρωστο και σάπιο «προχθές» της χρεοκοπίας και της υποτακτικότητας. Μόνο τότε θα έχει πραγματικά τον κόσμο δίπλα του ηθικά αλλά και υλικά.
Γράφαμε για το απίστευτα γραφικό «ξέσπασμα» εκείνων που «Ζ»ουν ανάμεσά μας. Των ανώνυμων αρθρογράφων της αυλής του Τζίγγερ, που το μόνο που έκαναν ήταν να πολεμούν οτιδήποτε απέπνεε Παναθηναϊκή υγεία.Φυσικά δεν ήταν οι μόνοι. Αν δώσει το σύνθημα το αφεντικό, παίρνουν σειρά οι ορτινάτζες. Ετσι πάει. Μετά τον υμνητή του Ραγκουέλ και του Μίτου, έσκασε μύτη και κάποιος άλλος πρώην υπάλληλος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός να γράψει στο Derty τον πόνο του (τι πρωτότυπο) για την απόλυση του Τεν Κάτεαπό μια ομάδα στην… Κίνα!Ετσι είναι.
 Αν δώσει το παράγγελμα ο διοικητής, τα πιστά σκυλιά ακολουθούν και γαυγίζουν στον ίδιο τόνο. Copy-paste. Αλλωστε ο εν λόγω υπάλληλος, ως εργαζόμενος στην ΠΑΕ στην αλήστου μνήμης εποχή του Γιάννη Βαρδινογιάννη έχει δώσει εδώ και χρόνια τα διαπιστευτήριά του. Ξέρει καλά από αντι-παναθηναϊκό μένος. Βεβαίως, οι ημέρες τρέχουν και οι υποχρεώσεις δεν μπορούν να περιμένουν.
Ο Παναθηναϊκός και ο κόσμος του δεν έχουν τη δυνατότητα και περιθώριο να ασχολούνται με τον κάθε υπάλληλο και τις υπόλοιπες ασημαντότητες που κατακλύζουν τη φυλλάδα των 500-600 αντιτύπων σε Αθήνα – Πειραιά. Εχει Γολγοθά μπροστά του.
Αφήστε που ο φίλαθλος βαρέθηκε να ασχολείται με ανοησίες αυτού του είδους.Με αυτά ασχολούνται πλέον μόνο οι εμπαθείς, οι κολλημένοι και οι έμμισθοι που παριστάνουν τους «αυθόρμητους σχολιογράφους», όλως τυχαίως αναπαράγοντας την ίδια και την ίδια προπαγάνδα από σάιτ σε σάιτ, όπου το παίζουν «παναθηναϊκοί» επάνω στα αποκαΐδια που άφησαν οι ήρωές τους. Ούτε εμείς θα είχαμε καμία διάθεση να ασχοληθούμε αν δεν επιδείκνυαν παρόμοιο θράσος και παρόμοια ξετσιπωσιά. Αρκετά όμως.
Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Μπορεί η χρονιά (σε ό,τι έχει τουλάχιστον να κάνει με το πρωτάθλημα) να μοιάζει «χαμένη», αλλά δεν είναι έτσι. Καταρχάς, η ομάδα και η διοίκηση οφείλουν να παλέψουν για να καλυφθεί η διαφορά που αυτή τη στιγμή ίσως φαίνεται «βουνό», αλλά μόνο τέτοιο δεν είναι. Με δεδομένη την εικόνα του Ολυμπιακού, αρκούν ένα – δύο «βολικά» αποτελέσματα και το κλίμα θα αλλάξει. Πρέπει, όμως και ο Παναθηναϊκός να κάνει κάτι. Να μη μείνει αδρανής.
Εδώ είναι και η μεγάλη ευθύνη της διοίκησης. Είναι φανερό ότι κάτι δεν πάει καλά στη «συνταγή» που ακολουθήθηκε μέχρι τώρα. Ισως είναι καιρός να αλλάξει ρότα και να αφήσει ήσυχη και απερίσπαστη την ομάδα. Να δουλέψει, να παλέψει, να αγωνιστεί.
Με όσα «όπλα» διαθέτει και με όσες δυνάμεις έχει. Καιρός να πέσουν οι τόνοι και άπαντες να ασχοληθούν με την μπάλα στην Παιανία. Να αφήσουν τις ανακοινώσεις για τους διαιτητές και να κοιτάξουν πώς θα εξασφαλίσουν το 50-50 προκειμένου να μην καταντήσουν έρμαιο της κάθε παράγκας σαν την ομάδα του Τζίγγερ.
Και πάνω απ’ όλα, έστω και αργά να γίνει αυτό που φωνάζουμε απ’ το καλοκαίρι. Να ειπωθεί η αλήθεια στον κόσμο. Χωρίς περιστροφές, χωρίς φτιασιδώματα και χωρίς αυτήν την αποκρουστική προσπάθεια αθώωσης της βαρδινογιαννικής λαίλαπας.
Αν δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, καιρός είναι να το αντιληφθούν. Οτι, αυτή η (ηθελημένη ή αθέλητη) ταύτιση με πρόσωπα του βαρδινογιαννικού πάρτι και αυτή η προσπάθεια εξωραϊσμού τους, είναι που κρατάει την πλειοψηφία του κόσμου μακριά από τη νέα προσπάθεια.

Κοινός παρονομαστής είναι ότι και τις δύο ομάδες που προκάλεσαν τα ρεκόρ σε μέσο όρο εισιτηρίων (1985-86) και σε εισιτήρια διαρκείας (2010-11) τις διέλυσε η οικογένεια Βαρδινογιάννη

Ο υγιής φίλαθλος θέλει μια πραγματικά νέα προσπάθεια. Δεν θέλει να δει ανθρώπους που πάνε να αθωώσουν και να «βγάλουν λάδι» εκείνους που εγκλημάτισαν και διέσυραν την ομάδα. Ο κόσμος θέλει «νέα σελίδα». Οχι σάπια υλικά σε νέα συσκευασία. Δεν μπορεί να διαπιστώνει καθημερινά ότι τα νήματα κινούν εκείνοι που πήραν ένα Παναθηναϊκό νταμπλούχο και άρχοντα με Ζιλμπέρτο, Σισέ, Λέτο, Κατσουρανη, Νίνη και τον κατάντησαν ζητιάνο.
Ο Παναθηναϊκός μεταξύ άλλων έχει δύο απίστευτα ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα. Τον υψηλότερο μέσο όρο εισιτηρίων σε μία χρονιά (44.942 το 1985-86) και τα περισσότερα εισιτήρια διαρκείας σε μία χρονιά (30.091 το 2010-11). Πρώτος κοινός παρονομαστής; Η έμπρακτη στήριξη της διοίκησης στην ομάδα και στις απαιτήσεις του κόσμου.
Το 1985-86 το πέτυχε με τις μεταγραφές Σαργκάνη, Χρ. Δημόπουλου, Βλάχου, Βαμβακούλα που πλαισίωσαν τους Ζάετς Ρότσα - Σαραβάκο Κυράστακαι το 2010-11 με τη φόρα του νταμπλ και τους παικταράδες παγκόσμιας κλάσης. Δεύτερος κοινός παρονομαστής είναι ότι και τις δύο ομάδες τις διέλυσε η οικογένεια Βαρδινογιάννη. Την πρώτη το έπραξε σταδιακά την τριετία 1986-89 και τη δεύτερη αμέσως… Και ο κόσμος δεν μασάει κουτόχορτο!Εχουν προσφέρει σημαντικά πράγματα μέχρι στιγμής η «Παναθηναϊκή Συμμαχία» και ο Γιάννης Αλαφούζος.
Πρέπει ωστόσο να περάσει πραγματικά στην «επόμενη ημέρα». Και στον Παναθηναϊκό «επόμενη ημέρα» είναι κυρίως το κόψιμο των δεσμών με το άρρωστο και σάπιο «προχθές» της χρεοκοπίας και της υποτακτικότητας. Οταν το πράξει τότε θα έχει πραγματικά τον κόσμο δίπλα του ηθικά αλλά και υλικά.

Πηγη: greenzone.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου



Πρόσθεσε το banner του Green Voice 13 στο site σου: