Νταμπίζας, ο νέος Βύντρα

Η «πράσινη» διοίκηση λειτουργεί λες και τη βολεύει να υπάρχει πάντα εντός Παναθηναϊκού ένα που πρόσωπο θα τραβάει πάνω του τα πυρά...


«Έτσι όπως μας θέλετε εσείς, πότε μας δε θα γίνουμε εμείς» λέει το σύνθημα, όμως η διοίκηση του Παναθηναϊκού, με επικοινωνιακά τερτίπια, καλοπιάσματα και τρικ προσπαθεί να στρέφει τον κόσμο «όπου θέλει αυτή». Χωρίς αυτό, φυσικά, να σημαίνει και πως τα καταφέρνει...

Έτσι, κάθε φορά που η ειδησεογραφία «καίει», ξαφνικά εμφανίζονται στα media θέματα που αφορούν την επιστροφή στη Λεωφόρο, την αγορά της Παιανίας (θα τη χαρίσει ο Βαρδινογιάννης όπως οφείλει ηθικά να κάνει ή θα… φυτρώσουν λεφτά στα ταμεία της ΠΑΕ;), τη διάλυση της «παράγκας»…

Ακούσαμε μέχρι και πως τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου θα γίνουν 13 προς τιμήν της Θύρας 13, διά στόματος κάποιας Αθηνάς Μπαλωμένου! Πάλι καλά που δεν θέλουν να φτιάξουν και μπύρα με το όνομα της ιστορικής Θύρας, γιατί όλα αυτά παρόμοιες εποχές θυμίζουν…

Από την άλλη, βολεύονται με τα συναισθήματα οργής και πολέμου, απόρροια ορισμένων δικών  τους αποφάσεων.

Επιμένουν για παράδειγμα, για τη θέση του… συμβούλου στο πρόσωπο του Νίκου Νταμπίζα, παρά τη γενική κατακραυγή. Επιμένουν να φέρουν ένα άπειρο, για τη θέση που προορίζεται, άτομο, ο οποίος είναι δηλωμένος αντι-παναθηναϊκός και έχει κερδίσει χρήματα, δόξα και τίτλους επί «παράγκας».

Την ίδια ώρα που τα media ασχολούνται με τον «εμφύλιο» για κάποιον Νταμπίζα, αποσιωπούν μπροστά:

- Στο «έγκλημα» της Διπλής Ανάπλασης
- Στη Λεωφόρο που μπορεί να «χαθεί» σε 5 χρόνια
- Στη μη λογοδοσία της ΓΗΠΕΛ
- Στα χρέη που εκτινάχθηκαν αντί να μειωθούν.
- Στο μπάτζετ που θα αγγίζει εξευτελιστικά νούμερα.
- Στην έλλειψη οράματος για το «αύριο».
- Στις σχέσεις με τον Ερασιτέχνη και στα εκβιαστικά διλήμματα (αν δεν μας θέλετε, δεν επιστρέφουμε στη Λεωφόρο).
- Στη μη διάλυση της παράγκας.
- Στην παντελή έλλειψη διαφάνειας (διοικητικά, αγωνιστικά, οικονομικά, «γηπεδικά»).

Η περίπτωση Νταμπίζα θυμίζει την αντίστοιχη του Λουκά Βύντρα. Ο ίδιος ο πρόεδρος τότε είχε στοχοποιήσει –εμμέσως- τον ποδοσφαιριστή και ο ήδη αγανακτισμένος κόσμος είχε φουντώσει περισσότερο εναντίον του πιο ακριβοπληρωμένου γκελαδόρου στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Ωστόσο, η απόλυσή του και τότε είχε γίνει σήριαλ με συνεχείς παλινωδίες. Ο παίκτης μία έμπαινε στο ψυγείο, μία αγωνιζόταν (όσο έλειπε στην Αμερική ο Αλαφούζος), τον στήριζαν οι προπονητές του και τα media, όσο τον άδειαζε ο πρόεδρος, με αποτέλεσμα να επικρατεί ένα άρρωστο κλίμα διχασμού του «πράσινου» κόσμου. Τελικά αποχώρησε παίρνοντας μαζί του... τα πάντα (μισθούς φετινούς, περσινούς και... επόμενους) όταν η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Μέχρι να αποχωρήσει τα πάντα στρέφονταν γύρω από τον ποδοσφαιριστή και το κλίμα «εμφυλίου».

Πριν τον Βύντρα, ήταν ο Ζεσουάλδο Φερέιρα που έτρωγε τα πυρά -κατ' εντολήν του Τύπου που τον στοχοποιούσε σε κάθε ευκαιρία- χωρίς και τότε να ασχολείται κανείς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, με τα πραγματικά προβλήματα του Παναθηναϊκού (έλλειψη ρευστού, έλλειψη οράματος, Διπλή Ανάπλαση, «παράγκα», διάλυση της ομάδας του νταμπλ...)

πηγη