Η φετινή διοίκηση του Παναθηναϊκού μετράει τα ευρώ... με το σταγονόμετρο, λόγω των χρεών που υπήρχαν από όταν ανέλαβε. Έκανε όμως ποιοτικότερες μεταγραφές από τον Παναθηναϊκό του 2004-05 (τότε που... «δεν χρωστούσαμε», που είχαμε έσοδα από το Τσάμπιονς Λιγκ και από την πώληση του Σεϊταρίδη)!
Δεδομένο Νο1: Την περίοδο 2003-04 ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδος. Θα συμμετείχε στην κλήρωση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ απευθείας, χωρίς προκριματικά. Συνεπώς, στα ταμεία της ΠΑΕ θα έμπαιναν αρκετά εκατομμύρια ευρώ, τόσο από τα μπόνους της UEFA, όσο και από αναμενόμενα κέρδη από εισιτήρια και τηλεοπτικά.
Δεδομένο Νο2: Το καλοκαίρι του 2004 πωλήθηκε στην Πόρτο ο Γιούρκας Σεϊταρίδης έναντι 2.640.000 λιρών (3,1 εκατ. ευρώ). Το ποσό είναι αυτό που αναγράφεται στο tranfermarkt.
Δεδομένο Νο3: Ο Παναθηναϊκός δε χρωστούσε πουθενά. Αυτό είναι άλλωστε και το «μοτό» που έχει χαρακτηρίσει τη συγκεκριμένη περίοδο.
Δεδομένο Νο4: Εκτός από τον Σεϊταρίδη, εκείνη τη σεζόν αποχώρησαν από την ενεργό δράση ποδοσφαιριστές – βαρόμετρα της ομάδας όπως οι Μικάελσεν, Βλάοβιτς, Βαζέχα, ενώ ο Νικοπολίδης μετακόμισε στο λιμάνι του Πειραιά.
Ας μελετήσουμε τους ποδοσφαιριστές που ήρθαν το καλοκαίρι του 2004 στην ομάδα, έχοντας πάντα κατά νου πως υπήρχαν ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΕΣΟΔΑ από το Τσάμπιονς Λιγκ και από την πώληση του Σεϊταρίδη:
Αλέν Ραγκουέλ: ελεύθερος από τον Πανιώνιο
Ματσέι Μπικόφσκι: ελεύθερος από τον ΟΦΗ
Ντουμίτρου Μήτου: 88.000 λίρες (104.000 ευρώ), μεταγραφή από Διναμό Ζάγκρεμπ
Ρούντολφ Σκάτσελ: δανεικός από τη Μαρσέιγ έναντι 538.000 λιρών (637.000 ευρώ)
Μάριο Γκαλίνοβιτς: ελεύθερος από την Κάμεν Ίντριντα
Σρνταν Άντριτς: 132.000 λίρες (156.000 ευρώ), μεταγραφή από τη Χάιντουκ
Σύνολο: έξοδα για μεταγραφές 897.000 ευρώ (δεν υπολογίζονται τα συμβόλαια), δηλαδή λιγότερο από το ένα τρίτο των εσόδων από την πώληση του Σεϊταρίδη!!! Την ίδια χρονιά ο Ολυμπιακός αποκτούσε τον Ριβάλντο.
(Σημείωση: τα ποσά είναι αυτά που αναγράφει το transfermarkt, ενώ οι μετατροπές σε ευρώ είναι με τα σημερινά δεδομένα)
Ξεφυλλίζοντας το περιοδικό «Παναθηναϊκό Τριφύλλι» του Σεπτεμβρίου του 2004 παρατηρούμε πως τα αποκτήματα εκείνης της σεζόν παρουσιάζονται σαν ένα κράμα «Ζάετς, Πελέ και Μαραντόνα». Δεν απουσιάζουν από τα ρεπορτάζ κλισέ εκφράσεις, όπως «ο φετινός Παναθηναϊκός έχει δύο πραγματικά ισάξιες ενδεκάδες», ούτε φυσικά οι αναφορές στους ποδοσφαιριστές πολύεργαλεία «που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πολλούς “ειδικούς” ρόλους ο καθένας» και οι οποίοι «λύνουν τα χέρια του προπονητή».
Όπως είναι φυσιολογικό, η ομάδα που «χτίστηκε», παρά τους ποιοτικούς ποδοσφαιριστές που είχαν παραμείνει στο ρόστερ (Κωνσταντίνου, Μπασινάς, Γκονζάλες) δεν κατάφερε τίποτα. Τερμάτισε δεύτερη στο πρωτάθλημα, έχασε το Κύπελλο, ενώ στην Ευρώπη βγήκε τρίτη, παρά το γεγονός πως ήταν κάτι παραπάνω από βατός ο όμιλος (Άρσεναλ, Αϊντχόφεν, Ρόζενμποργκ).
Ας έρθουμε τώρα στο 2013:
Δεδομένο Νο1: Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε εξαιρετικά δυσχερή οικονομική κατάσταση λόγω χρεών, δεν έχει έσοδα από το Τσάμπιονς Λιγκ, πρώτος στόχος είναι ο σταδιακός μηδενισμός των χρεών, δεν μπαίνουν στα ταμεία ούτε καν συμφωνηθέντα από διάφορους φορείς (πχ. 1 εκατ. ευρώ από τη NOVA).
Δεδομένο Νο2: Στην ομάδα ήρθαν ποδοσφαιριστές όπως οι Μάρκους Μπεργκ, Γκόρντον Σίλντενφελντ, Ντάνιελ Πράνιτς, Μέντες Ντα Σίλβα, Βίκτωρ Κλωναρίδης, Εμίρ Μπαϊράμι, Αμπντούλ Ατζαγκούν. Είναι πολύ πιθανό να αποκτηθεί και ο Λουτσιάνο Φιγκερόα.
Συνεπώς, προκύπτουν δύο ΒΑΣΙΚΑ ζητήματα:
Α. Πώς γίνεται και μία ομάδα με εγγυημένα έσοδα εκατομμυρίων ευρώ και χωρίς χρέη (2004-05) να μην έκανε ούτε μία ηχηρή/ακριβή μεταγραφή; Ως ονόματα υπάρχει στις τότε μεταγραφές έστω ένα επιπέδου Μπεργκ, Πράνιτς, Σίντελφελντ (ή Φιγκερόα, εφόσον αποκτηθεί);
Β. Το έλλειμμα προσωπικοτήτων και πώς αυτές αντικαθίστανται. Οι Βαζέχα και Βλάοβιτς αντικαταστάθηκαν από τον Μπικόφσκι. Ο Σεϊταρίδης από τον Ραγκουέλ. Τη θέση του Νικοπολίδη πήρε ο Γκαλίνοβιτς. Τον Μικάελσεν αντικατέστησαν οι Άντριτς και Μήτου.
ΥΓ. Σημαντικό ότι και τότε έδρα του Παναθηναϊκού για Ελλάδα και Ευρώπη ήταν η Λεωφόρος.πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου