Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Το παιδί – θαύμα δεν μεγάλωσε ποτέ…



Για όποιον έριξε μια ματιά στο αθλητικό «Σαν σήμερα» η απορία έρχεται μοιραία στα χείλη: «Πού χάθηκε αυτό το παιδί – θαύμα»… Όπου «παιδί – θαύμα» ο Σωτήρης Νίνης, ο οποίος σαν σήμερα, 18 Φεβρουαρίου, εν έτει 2007, μετρώντας τότε μόλις 42 ημέρες ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, είχε αφήσει υποσχέσεις πως ο Παναθηναϊκός «γέννησε» τον νέο Σαραβάκο


Με μια εμφάνιση που ακόμη και σήμερα παραμένει σημείο αναφοράς, μαζί με εκείνη στο 2-3 επί της Ρόμα το 2010, στην «πράσινη» καριέρα του, ο ηλικίας τότε 16 ετών και 321 ημερών τότε Σωτηράκης είχε… ισοπεδώσει την ΑΕΚ: δική του ασίστ στον Γκούμα το 0-1, υπέροχο δικό του γκολ το 0-2, άλλη μια ασίστ στον Ίβανσιτς το 0-4, ο θρίαμβος εκείνος (1-4) ήταν έργο Νίνη. 



Και παραμένει μέγα ερωτηματικό τι ακριβώς πήγε στραβά έκτοτε κι εκείνος ο ταχύτατος πιτσιρικάς που οι αντίπαλοι αμυντικοί αδυνατούσαν να προλάβουν όχι απλά έχασε τη σπιρτάδα του, αλλά είναι πλέον τόσο αργός, που μοιάζει βετεράνος! Βαριές κουβέντες; Όχι δα… Θυμηθείτε την εικόνα του Νίνη στο πρόσφατο 2-1 του Παναθηναϊκού επί του ΠΑΟΚ: έπαιζε – δεν έπαιζε, το αυτό. Σαν να μην πάτησε ποτέ τερέν…


Προϊόν της «πράσινης» ακαδημίας κι εύρημα του Βίκτορ Μουνιόθ, ο Σωτηράκης πρωτόπαιξε στις 7 Ιανουαρίου 2007 με το Αιγάλεω (1-0), πρωτοσκόραρε στις 26 του ίδιου μήνα με τον Πανιώνιο (2-0) και «θάμπωσε» στο 1-4 επί της ΑΕΚ έναν μήνα μετά.
  Μόνο που το ίδιο καλοκαίρι ο «φωστήρας» Νιόπλιας κι οι λοιποί της ομοσπονδίας  τον «ξεζούμισαν» στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U-19: η Ελλάδα έφτασε ως τον τελικό, ο Σωτηράκης όμως, εμφανώς ακατάλληλος σωματικά να υποστεί τέτοια καταπόνηση, κληρονόμησε έναν βαρύτατο τραυματισμό στους κοιλιακούς. Εγχείρηση, μήνες απραξίας, μια πρώτη χρονιά χαμένη… 


Πριν καλά – καλά αναρρώσει, μετά την προβληματική – με 9 όλες κι όλες συμμετοχές – σεζόν, ο επόμενος μαθητευόμενος μάγος στον πάγκο της εθνικής νέων, Αλέξης Αλεξίου, τον συμπεριέλαβε και στο επόμενο U-19 EURO. Η ομάδα «πάτωσε» κι ο Σωτηράκης «κάηκε», αφού για 2ο συνεχόμενο καλοκαίρι δεν τον άφησαν να κάνει ό,τι κάθε κανονικός ποδοσφαιριστής: πρώτα να ξεκουραστεί κι εν συνεχεία να κάνει προετοιμασία με την ομάδα του


Στο μεταξύ οι απαιτήσεις αυξάνονταν: ο Νίνης, με το βάρος της φανέλας με το «7» (του Σαραβάκου, όπως αναφέρθηκε παραπάνω) πλέον, ήταν δύσκολο να βρει τον «ζωτικό χώρο» που απαιτείτο για να αναπτύξει το ταλέντο του. Ειδικά στον γεμάτο από λύσεις ποιότητας πολυμετοχικό Παναθηναϊκό… 
Ο αδύνατος πιτσιρικάς των 16 ετών είχε αρχίσει να βάζει κιλά, σε μυς, για να αντέχει τις μονομαχίες, αλλά αυτό βαθμιαία τον έκανε να χάσει τη μεγάλη ταχύτητά του, το πιο μεγάλο του «όπλο» ως τότε μαζί με την εξαιρετική του τεχνική… 


Η τελευταία του καλή σεζόν με τα πράσινα ήταν εκείνη του νταμπλ: 2009-10, 42 συμμετοχές και 6 γκολ συνολικά, με αξέχαστη εκείνη την εμφάνιση στη Ρώμη, όπου ο Σωτηράκης κι ο Σισέ ήταν οι πρωταγωνιστές της επικής νίκης 2-3 επί της Ρόμα… 
Το ίδιο καλοκαίρι έπαιξε και στο Μουντιάλ και παρ’ ότι αμέσως μετά φρόντισε να επισκεφθεί ειδικό κέντρο αποκατάστασης αθλητών (του Ζήκου στο Μονακό), δεν απέκτησε ποτέ ξανά διάρκεια. 
Οι προπονητές του ήδη τον είχαν «καταργήσει» από πλάγιο επιθετικό – όχι άδικα, αφού είχε χάσει την ταχύτητά του – και τον μετατόπιζαν στον άξονα, ενώ κι ο ίδιος έδινε δικαιώματα, αφού με τα κατορθώματά του γινόταν συχνότερα πρωτοσέλιδο στην «Espresso», παρά σε αθλητικά έντυπα. Πιο σπάνια σκόραρε στα γήπεδα από όσο «σκόραρε» με τις μοντέλες που έχουν πάρει ειδικότητα στο «γκόμενες ποδοσφαιριστών». Άξια, άξια…

 Τον Σεπτέμβρη του ’11 ήρθε κι ο δεύτερος σοβαρός τραυματισμός: ρήξη χιαστών, στον τελευταίο καλό Παναθηναϊκό (της σεζόν 2011-12) ήταν σαν να μην έπαιξε ποτέ κι απ’ το καλοκαίρι του ’12 άρχισαν οι λάθος επιλογές. 
Σύμφωνοι, τα 700 χιλιάρικα του συμβολαίου του ήταν δέλεαρ, η ιταλική Serie A επίσης, μόνο που ο 22χρονος τότε Νίνης έπρεπε να έχει προτεραιότητα να σώσει την καριέρα του. Και καμία Πάρμα δεν επρόκειτο να τον περιμένει, ούτε να τον περιβάλλει με τη ζεστασιά που είχε ανάγκη μετά τη μακρά αποχή του. 



Κι αμέσως μετά το 1ο λάθος της Πάρμα (όπου μια ολόκληρη σεζόν έπαιξε μόλις 974 αγωνιστικά λεπτά…), ακολούθησε 2ο λάθος: δανεικός στον ΠΑΟΚ. Σαν «λεγεωνάριος». Σαν βετεράνος από τα 23 του. Διαδρομή Κατσουράνη. Μόνο που ο «Κατσούρ» είναι 11 χρόνια μεγαλύτερος και κολλάει τα τελευταία ένσημα. Ο Νίνης;


 Για το αν ήταν εύστοχη ή άστοχη η επιλογή του ΠΑΟΚ, την απάντηση δίνει το γεγονός ότι έχει καταντήσει να κινείται μεταξύ πάγκου κι εξέδρας. Κι αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, ο Σωτηράκης θα βιώσει μία ακόμη χαμένη σεζόν. 
Την 3η συνεχόμενη επί της ουσίας. Στα 24 του χρόνια πλέον. Και θα πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα την επόμενη επιλογή του, γιατί ίσως να είναι καθοριστική… Γιατί καλά τα μεγάλα συμβόλαια κι η «λάμψη» του Καμπιονάτο, ο Νίνης όμως στην παρούσα φάση οφείλει πρώτιστα να ξαναγίνει κανονικός ποδοσφαιριστής.


 Εν ενεργεία, όχι πρώην – γιατί με παλαίμαχο μοιάζει. Ίσως λοιπόν να πρέπει να δοκιμάσει στο περιβάλλον που αισθάνεται ως σπίτι του. Εκεί όπου είναι δεδομένο πως θα τον προσέξουν, γιατί τον αγαπούν. Κι έχουν ακόμη και σήμερα την ελπίδα όχι να γίνει ο νέος Σαραβάκος, αλλά να πετύχει τουλάχιστον μερικά από όσα του είχαν προεξοφληθεί τότε που τον χαρακτήριζαν «παιδί – θαύμα»…





πηγη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου



Πρόσθεσε το banner του Green Voice 13 στο site σου: