Μερικές φορές είναι ν’ απορεί κανείς με τη λογική των νοσταλγών της μιζέριας και της διάλυσης. Ολων αυτών που ακούν πολυμετοχικότητα και βγάζουν… σπυριά. Που ακούν μεταγραφές επιπέδου Ζιλμπέρτο Σίλβα, Τζιμπρίλ Σισέ, Σεμπαστιάν Λέτο και παθαίνουν αναφυλαξία. Ολων εκείνων που πολεμούν απ’ την πρώτη στιγμή προπονητές όπως ο Χενκ Τεν Κάτε και ο Ζεσουάλδο Φερέιρα, ενώ αποθέωναν τυχάρπαστους όπως ο Χανς Μπάκε και φυσικά τον αλησμόνητο «αγαπητικό» Ζοζέ Πεσέιρο. Ολων αυτών που αγνοούν επιδεικτικά τα απανωτά sold out στο ΟΑΚΑ τη διετία της υγείας 2008-10.
Οι νοσταλγοί της «μαύρης» εποχής που ο Γιάννης Βαρδινογιάννης και το επιτελείο του διέλυαν την ομάδα των ευρωεπιτυχιών της τετραετίας 1999-2003, αλήθεια τι διεθνή επιτυχία έχουν να θυμηθούν την πενταετία που ακολούθησε (2003-08);
Και μπορούν να απαντήσουν τελικά πότε «μίκρυνε» ο Παναθηναϊκός; Στους μόλις τέσσερις μήνες χωρίς (;) την οικογένεια Βαρδινογιάννη στο τιμόνι της, με μια διοίκηση που προσπαθεί να ξεχρεώσει τα φέσια με τα οποία φόρτωσε τον σύλλογο; Ή στην πενταετία των… επενδύσεων της οικογένειας 2003-08 όπου ούτε μία φορά δεν πέρασε στη φάση των «16» οποιασδήποτε διοργάνωσης το Τριφύλλι;
Ολο αυτό το παρεάκι της μιζέριας που ζει ανάμεσά μας και εφευρίσκει αστεία επιχειρήματα του τύπου «δεν σκόραρε απέναντι στη μέτρια άμυνα της Μάλαγα», τι έλεγε όταν έμενε έξω ο Παναθηναϊκός απ’ την Οσέρ η οποία στο ένα απ’ τα δύο ματς έπαιζε με παίκτη λιγότερο;
Και για να επανέλθουμε. Πότε ακριβώς μίκρυνε ο Παναθηναϊκός; Όταν έφτανε στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ περνώντας νικηφόρα από Βρέμη και Μιλάνο ή όταν γνώριζε ήττες και αποκλεισμούς από μέτριες γαλλικές ομάδες όπως η Λανς και βαριές ήττες από Βέρντερ (5-0), Παρί Σεν Ζερμέν (4-0);
Πότε μίκρυνε ο Παναθηναϊκός; Όταν κατακτούσε το νταμπλ το 2010 έχοντας φτάσει παράλληλα ως τους «16» του Γιουρόπα Λιγκ και έχοντας πανηγυρίσει δυο επικές νίκες επί της Ρόμα ή όταν κατακτούσε το νταμπλ το 2004 μένοντας εκτός Ευρώπης απ’ την Οσέρ στη φάση των «32» και έχοντας καταφέρει το ακατόρθωτο, να συγκεντρώσει μόλις 6.018 φίλους του σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ;
Η «μαύρη» ευρωπαϊκή πενταετία της εποχής Βαρδινογιάννη
2003-04: Τερματίζει τρίτος στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Στουτγκάρδη και Ρέιντζερς με τέρματα 5-13. «Ιστορία» έγραψε το αρνητικό ρεκόρ των μόλις 6.018 εισιτηρίων σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ (στο 1-3 με τη Στουτγκάρδη). Ακολούθησε ο αποκλεισμός της ομάδας του Γιτζάκ Σουμ στους «32» του ΟΥΕΦΑ απ’ την Οσέρ χωρίς να πετύχει ούτε γκολ και χωρίς να απειλήσει σοβαρά.
2004-05: Στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ με Αρσεναλ, Αϊντχόφεν και Ρόζενμποργκ μένει και πάλι στην τρίτη θέση Λιγκ και ακολουθεί ο αποκλεισμός απ’ τη Σεβίλλη στους «32» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Στο Τσάμπιονς Λιγκ ξεκίνησε με προπονητή τον Σουμ, συνέχισε με τον Ζντένεκ Σκάζνι, στο πρώτο ματς με τη Σεβίλλη ήταν ο Τότης Φυλακούρης και στον επαναληπτικό ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι.
2005-06: Η ομάδα του Μαλεζάνι προκρίνεται με δυσκολία απέναντι στη Βίσλα Κρακοβίας στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου τερματίζει τέταρτος για πρώτη φορά στην ιστορία του με τον ντροπιαστικό απολογισμό 4-16 γκολ.
2006-07: Απ’ ευθείας στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, η ομάδα του Χανς Μπάκε προκρίνεται με… αίμα και άμμο απέναντι στο μεγαθήριο της Μέταλουργκ Ζαπορίζια. Πρώτος στον όμιλο του ΟΥΕΦΑ απέναντι σε Χάποελ Τελ Αβίβ, Μλάντα Μπόλεσλαβ, Ραπίντ Βουκουρεστίου και Παρί Σεν Ζερμέν, παρά το βαρύ 0-4 στο Παρίσι. Εκ νέου αποκλεισμός στους «32» του ΟΥΕΦΑ αυτή τη φορά απ’ τη Λανς. Τον Μπάκε διαδέχθηκε ο Βέλιτς και ακολούθως ο Βίκτορ Μουνιόθ.
2007-08: Δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Πρόκριση επί της Αρμτέντια με δύο νίκες και δεύτερος στον όμιλο με Ατλέτικο Μαδρίτης, Κοπεγχάγη, Λοκομοτίβ Μόσχας και Αμπερντίν. Ακολούθησε ο… γνωστός αποκλεισμός στη φάση των «32» αυτή τη φορά απ’ τους Ρέιντζερς για την ομάδα του άτολμου Ζοζέ Πεσέιρο.
Μερικές φορές είναι ν’ απορεί κανείς με τη λογική των νοσταλγών της μιζέριας και της διάλυσης. Ολων αυτών που ακούν πολυμετοχικότητα και βγάζουν… σπυριά. Που ακούν μεταγραφές επιπέδου Ζιλμπέρτο Σίλβα, Τζιμπρίλ Σισέ, Σεμπαστιάν Λέτο και παθαίνουν αναφυλαξία. Ολων εκείνων που πολεμούν απ’ την πρώτη στιγμή προπονητές όπως ο Χενκ Τεν Κάτε και ο Ζεσουάλδο Φερέιρα, ενώ αποθέωναν τυχάρπαστους όπως ο Χανς Μπάκε και φυσικά τον αλησμόνητο «αγαπητικό» Ζοζέ Πεσέιρο. Ολων αυτών που αγνοούν επιδεικτικά τα απανωτά sold out στο ΟΑΚΑ τη διετία της υγείας 2008-10.
Οι νοσταλγοί της «μαύρης» εποχής που ο Γιάννης Βαρδινογιάννης και το επιτελείο του διέλυαν την ομάδα των ευρωεπιτυχιών της τετραετίας 1999-2003, αλήθεια τι διεθνή επιτυχία έχουν να θυμηθούν την πενταετία που ακολούθησε (2003-08);
Και μπορούν να απαντήσουν τελικά πότε «μίκρυνε» ο Παναθηναϊκός; Στους μόλις τέσσερις μήνες χωρίς (;) την οικογένεια Βαρδινογιάννη στο τιμόνι της, με μια διοίκηση που προσπαθεί να ξεχρεώσει τα φέσια με τα οποία φόρτωσε τον σύλλογο; Ή στην πενταετία των… επενδύσεων της οικογένειας 2003-08 όπου ούτε μία φορά δεν πέρασε στη φάση των «16» οποιασδήποτε διοργάνωσης το Τριφύλλι;
Ολο αυτό το παρεάκι της μιζέριας που ζει ανάμεσά μας και εφευρίσκει αστεία επιχειρήματα του τύπου «δεν σκόραρε απέναντι στη μέτρια άμυνα της Μάλαγα», τι έλεγε όταν έμενε έξω ο Παναθηναϊκός απ’ την Οσέρ η οποία στο ένα απ’ τα δύο ματς έπαιζε με παίκτη λιγότερο;
Και για να επανέλθουμε. Πότε ακριβώς μίκρυνε ο Παναθηναϊκός; Όταν έφτανε στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ περνώντας νικηφόρα από Βρέμη και Μιλάνο ή όταν γνώριζε ήττες και αποκλεισμούς από μέτριες γαλλικές ομάδες όπως η Λανς και βαριές ήττες από Βέρντερ (5-0), Παρί Σεν Ζερμέν (4-0);
Πότε μίκρυνε ο Παναθηναϊκός; Όταν κατακτούσε το νταμπλ το 2010 έχοντας φτάσει παράλληλα ως τους «16» του Γιουρόπα Λιγκ και έχοντας πανηγυρίσει δυο επικές νίκες επί της Ρόμα ή όταν κατακτούσε το νταμπλ το 2004 μένοντας εκτός Ευρώπης απ’ την Οσέρ στη φάση των «32» και έχοντας καταφέρει το ακατόρθωτο, να συγκεντρώσει μόλις 6.018 φίλους του σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ;
Η «μαύρη» ευρωπαϊκή πενταετία της εποχής Βαρδινογιάννη
2003-04: Τερματίζει τρίτος στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Στουτγκάρδη και Ρέιντζερς με τέρματα 5-13. «Ιστορία» έγραψε το αρνητικό ρεκόρ των μόλις 6.018 εισιτηρίων σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ (στο 1-3 με τη Στουτγκάρδη). Ακολούθησε ο αποκλεισμός της ομάδας του Γιτζάκ Σουμ στους «32» του ΟΥΕΦΑ απ’ την Οσέρ χωρίς να πετύχει ούτε γκολ και χωρίς να απειλήσει σοβαρά.
2004-05: Στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ με Αρσεναλ, Αϊντχόφεν και Ρόζενμποργκ μένει και πάλι στην τρίτη θέση Λιγκ και ακολουθεί ο αποκλεισμός απ’ τη Σεβίλλη στους «32» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Στο Τσάμπιονς Λιγκ ξεκίνησε με προπονητή τον Σουμ, συνέχισε με τον Ζντένεκ Σκάζνι, στο πρώτο ματς με τη Σεβίλλη ήταν ο Τότης Φυλακούρης και στον επαναληπτικό ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι.
2005-06: Η ομάδα του Μαλεζάνι προκρίνεται με δυσκολία απέναντι στη Βίσλα Κρακοβίας στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου τερματίζει τέταρτος για πρώτη φορά στην ιστορία του με τον ντροπιαστικό απολογισμό 4-16 γκολ.
2006-07: Απ’ ευθείας στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, η ομάδα του Χανς Μπάκε προκρίνεται με… αίμα και άμμο απέναντι στο μεγαθήριο της Μέταλουργκ Ζαπορίζια. Πρώτος στον όμιλο του ΟΥΕΦΑ απέναντι σε Χάποελ Τελ Αβίβ, Μλάντα Μπόλεσλαβ, Ραπίντ Βουκουρεστίου και Παρί Σεν Ζερμέν, παρά το βαρύ 0-4 στο Παρίσι. Εκ νέου αποκλεισμός στους «32» του ΟΥΕΦΑ αυτή τη φορά απ’ τη Λανς. Τον Μπάκε διαδέχθηκε ο Βέλιτς και ακολούθως ο Βίκτορ Μουνιόθ.
2007-08: Δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Πρόκριση επί της Αρμτέντια με δύο νίκες και δεύτερος στον όμιλο με Ατλέτικο Μαδρίτης, Κοπεγχάγη, Λοκομοτίβ Μόσχας και Αμπερντίν. Ακολούθησε ο… γνωστός αποκλεισμός στη φάση των «32» αυτή τη φορά απ’ τους Ρέιντζερς για την ομάδα του άτολμου Ζοζέ Πεσέιρο.
Πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου