Βραβεία... Γκόντζου!

Τεράστια έλλειψη από την ελληνική δημοσιογραφική πραγματικότητα τα... «βραβεία Γκόντζου»

Ο επιφανής δημοσιογράφος - εκδότης σε νέες «λογοτεχνικές» περιπέτειες, διδάσκει στην τελευταία σελίδα του «Derby» το οξύμωρο και το παράλογο...
 
Το 2012 ήταν μια δύσκολη χρονιά για τη δημοσιογραφία. Ακόμη και η επιτροπή του βραβείου Πούλιτζερ, της ύψιστης τιμής για συντάκτες, φωτογράφους, σκιτσογράφους της έντυπης και ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας των ΗΠΑ, αναγκάστηκε να εξηγήσει ότι η σωστή προφορά του ονόματος του Ουγγρο-αμερικανού δημοσιογράφου και εκδότη προς τιμή του οποίου δίνονται τα σχετικά βραβεία είναι όπως η φράση «pull it, sir», δηλαδή Πούλιτσερ.

Επίσης για πρώτη φορά εδώ και 35 χρόνια δεν δόθηκε βραβείο σε λογοτεχνικό έργο, καθώς κανένα από τα τρία μυθιστορήματα που είχαν προεπιλεγεί, το «The Pale King» του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, το «Swamplandia» της Κάρεν Ράσελ και τη νουβέλα «Train Dreams» του Ντένις Τζόνσον, δεν απέσπασε την απαιτούμενη πλειοψηφία.

Είναι πραγματικά κρίμα, καθώς δεν έφτασαν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ωκεανού τα αποκαλυπτικά κείμενα του εκδότη – σχολιογράφου της εφημερίδας «Derby News» Κώστα Γκόντζου. Κείμενα που θα μπορούσαν να βραβευτούν ακόμη και ως λογοτεχνικά έργα ή και μυθιστορήματα.

Ο άριστος γνώστης και δεινός χειριστής της ελληνικής γλώσσας προχώρησε μάλιστα σήμερα σε ένα καταπληκτικό εύρημα. Μέσα σε μία και μόνο πρόταση απέδειξε πώς μπορεί κανείς να κυνηγήσει… λογοτεχνικά την ουρά του!

Απολαύστε την αποθέωση του οξύμωρου και του παράλογου, την ανακάλυψη της ύλης και της αντιύλης, καθώς και την αποκάλυψη των σύγχρονων θεών ή δαιμόνων που είναι... πανταχού παρόντες και ταυτόχρονα απόντες:
...και για τους εγκληματίες που έχουν ακόμα το θράσος να ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ και να το παίζουν ΑΦΑΝΕΙΣ αλλά και ΑΦΑΝΤΟΙ ταυτόχρονα...

Τα πρώτα Βραβεία Πούλιτσερ απονεμήθηκαν στις 4 Ιουνίου του 1917 και θα είναι πραγματικά κρίμα κι άδικο να μην δοθεί έστω και τιμητικά ένα βραβείο στον Κώστα Γκόντζο, ο οποίος ακολουθεί πιστά τον δρόμο του Ουγγρο-αμερικανού δημοσιογράφου, ο οποίος μετέπειτα έγινε και εκδότης!

Κι αν δεν γίνει τίποτα απ’ όλα αυτά, ίσως θα πρέπει στην Ελλάδα να αναγνωριστεί κάποια στιγμή το δημοσιογραφικό μεγαλείο και να θεσμοθετηθούν τα… «βραβεία Γκόντζου»!

Πηγη