52 χρόνια «Τάφος του Ινδού»!

Σαν σήμερα, το 1961 έγιναν τα επίσημα εγκαίνια του κλειστού της Λεωφόρου Αλέξανδρας. ‘Ή αλλιώς του «Τάφου του Ινδού», όπως λατρεύουμε όλοι να τον αποκαλούμε. Την ιστορικότερης έδρας, όχι απλά του Παναθηναϊκού, αλλά όλων των ελληνικών ομάδων.
Εδρα που οι αντίπαλοι συνεχίζουν να βλέπουν ως τον χειρότερο εφιάλτη τους και αυτός είναι και ο λόγος που έβαλαν λυτούς και δεμένους για να ξεσπιτώσουν σχεδόν όλα τα τμήματα του ερασιτέχνη από εκεί. Διακιολογημένα θα πει κάποιος καθώς έχαναν πριν καν πατήσουν το πόδι τους στον Τάφο. Μόνο στην ιδέα. 

Στα σκαλοπάτια του ιστορικού γηπέδου μεγάλωσαν γενιές και γενιές. Ανδρώθηκαν Παναθηναϊκοί. Πιτσιρικάδες λάτρεψαν το Τριφύλλι και ορκίστηκαν αιώνια πίστη σε αυτό. Όλοι έχουμε ζήσει μεγάλες στιγμές εκεί. Οι παλαιότεροι περισσότερες, οι μικρότεροι σαφώς λιγότερες. Κοινός παρονομαστής όλων όμως είναι η ανατριχίλα που προσφέρει αυτό το γήπεδο.

Η ιστορία του ΝΑΟΥ

Το 1959 λειτούργησε το πρώτο κλειστό γυμναστήριο της Ελλάδας, χωρητικότητας 1.500 θεατών,  κάτω από τις θύρες 6-7 της Λεωφόρου. Συγχρόνως με την κατασκευή του πετάλου του ποδοσφαιρικού γηπέδου (1951-1955) χτίστηκε και το "σπίτι" όπου φιλοξένησε τις ομάδες μπάσκετ, βόλεϊ.

Στις 8 Ιανουαρίου 1961, εγκαινιάστηκε σε αγώνα μπάσκετ της εφηβικής ομάδας του "τριφυλλιού" εναντίον του Μίλωνα και μάλιστα υπό …βροχή, αν κι επρόκειτο για κλειστή σάλα. Το νερό έμπαινε από παντού, δημιουργώντας εκνευρισμό. 
Ο Τάσος Στεφάνου, τωρινός γενικός αρχηγός της ομάδας μπάσκετ, την ίδια εποχή θα παρακολουθήσει στον κινηματογράφο "Αρζεντίνα" την ταινία του Φρίτζ Λάνγκ "Τάφος του Ινδού".
 Μόλις βλέπει στα πλάνα τον Ινδό πρωταγωνιστή να κατεβαίνει τα σκαλιά του τάφου, ο Στεφάνου παραλληλίζει στους φίλους του την σκηνή με τα σκαλάκια που οδηγούν στη σάλα μπάσκετ/βόλεϊ της Λεωφόρου, μ' αποτέλεσμα η ονομασία να μείνει έως και σήμερα.

Ο Τάφος για τρεις τουλάχιστον δεκαετίες, ήταν η έδρα-φόβητρο του ΠΑΟ στο μπάσκετ. Τη δεκαετία του '60 ο Παναθηναϊκός παίρνει τέσσερα πρωταθλήματα, με παίκτες όπως οι Πέτρος Παναγιωταράκος, Πάνος Κουκόπουλος, Γιώργος Βασιλακόπουλος, Κώστας Πολίτης, Θανάσης Πέπας, Μιχάλης Κυρίτσης, Ανδρέας Χαϊκάλης και ο δεινός σκόρερ Γιώργος Κολοκυθάς.

Την περίοδο 1961-1962 αρχίζει και η ευρωπαϊκή πορεία του συλλόγου. Στο πλαίσιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών αντιμετωπίζει στον α' γύρο τη Χάποελ Τελ Αβίβ, από την οποία και αποκλείεται με δύο ήττες (72-84, 56-82). Το 1969 κάνει αισθητή την παρουσία του στην Ευρώπη για πρώτη φορά. Φθάνει στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων, αλλά αποκλείεται από τη Δυναμό Τυφλίδας (81-67, 71-103).
 

  
 Η δεκαετία του '70 βάφεται πράσινη με έξι πρωταθλήματα κι ένα Κύπελλο Ελλάδος. Τη φανέλα του Παναθηναϊκού φορούν παίκτες, όπως οι Κοκολάκης, Κόντος, Κορωναίος, Ιορδανίδης, Ιωάννου και οι ομογενείς Στεργάκος και Κέφαλος. Οι προπονητές των τίτλων είναι ο Κώστας Μουρούζης (4), ο Ρίτσαρντ Ντουξάιρ και ο Κώστας Αναστασάτος. Την περίοδο 1971-1972 φθάνει στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και αποκλείεται από την πανίσχυρη Ινις Βαρέζε (78-70, 55-69).

Η κυριαρχία του Παναθηναϊκού συνεχίζεται στο πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του '80, με 4 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα. Βίδας, Κάπος, Ανδρίτσος και Σκροπολίθας είναι τα νέα πρόσωπα, που ξεχωρίζουν. Τίτλοι που πανηγυρίστηκαν στον Τάφο, όπως επίσης και οι κούπες στο βόλεϊ ανδρών και γυναικών. 
Αν τα τσιμέντα του κλειστού είχαν φωνή, θα είχαν τόσες και τόσες ιστορίες θριάμβων να εξομολογηθούν.

 
Η μαγεία του Τάφου του Ινδού από GreenZoneGr