Κύκλους κάνει…

Ο Λευτέρης Μπακολιάς θυμάται, όπως και όσοι υποστηρίζουν τον Παναθηναϊκό. Και η Κυριακή είναι κοντά...

 Είχαν περάσει λίγες μέρες απ' το ματς ντροπή στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Το ματς της Ριζούπολης. Έμενε μία ακόμη αγωνιστική για να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα. Και ο ΟΣΦΠ είχε αγώνα. Που; Στην Ξάνθη. Κόντρα σε μια από τις κορυφαίες επαρχιακές ομάδες. Την κορυφαία εκείνης της εποχής για την ακρίβεια. Κι όμως. Κανείς δεν ήλπιζε στο θαύμα, κανείς δεν περίμενε κάτι από εκείνο το παιχνίδι. Γιατί; Δεν χρειάζεται να γίνεται αυτή η ερώτηση. Στην Ελλάδα βρισκόμαστε. Τότε, λοιπόν, ήταν τέλη Μαϊου 2003. Η μέρα που «σφράγισε» την απόλυτη ξευτίλα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Τελικό σκορ 1-5. Πιο εύκολα κι απ' τα εύκολα δηλαδή. Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε. Για την ακρίβεια 11. Πολύς καιρός. Αλλά συγχρόνως ελάχιστος για να ξεχάσεις. Εκείνο το ματς πιθανότατα δεν θα το γνωρίζει κανείς απ' τους ποδοσφαιριστές που θα αγωνιστούν κόντρα στην Ξάνθη. Αλλά η ιστορία του ίδιου του συλλόγου, το θυμάται. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού, το θυμάται. Κι επειδή κύκλους κάνεις η ζωή, κάποιες φορές σε δικαιώνει έστω και ετεροχρονισμένα.

 

Ακόμη και η ισοπαλία, ίσως να αρκεί στην Ξάνθη για να αποφύγει τον απ' ευθείας υποβιβασμό. Οπότε, δεν χρειάζεται να το συζητάμε καν. Ταλιμπάν, καμικάζι, παθιασμένοι, με μάτι που γυαλίζει, πείτε το όπως θέλετε. Αλλά το νόημα είναι ένα. Με το... μαχαίρι στα δόντια (αγωνιστικά) πρέπει να κατέβει ο Παναθηναϊκός. Όχι για να μην δώσει τροφή σε σενάρια. Έχει αποδείξει αυτή η ομάδα εδώ και δεκαετίες, πως δεν χαρίζει του... αγγέλου της νερό. Το κούτελο θα είναι πεντακάθαρο ανεξάρτητα απ' το αποτέλεσμα της Κυριακής. Αλλά, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Απλά και όμορφα λοιπόν, στείλτε τους εκεί που πρέπει να βρεθούν. Για εκείνο το παιχνίδι που αναφέραμε, για τις αντιδράσεις τους στην ιστορία των δύο πιτσιρικάδων που φωτογραφήθηκαν με τον Πράνιτς.

 

Πραγματικά δεν μας ενδιαφέρει η βαθμολογία των πλέι οφ. Δεν την σκεφτόμαστε καν. Είτε ισόβαθμοι είτε με έναν βαθμό λιγότερο απ' τον ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός έχει μπει στις... ράγες. Και δεν βλέπουμε τον τρόπο που θα τον εκτροχιάσουν. Δεν σκεφτόμαστε καν την ρεβάνς με τον ΟΦΗ, που είναι το μεγαλύτερο φετινό ματς. Μέχρι τον τελικό του κυπέλλου, γιατί ο Παναθηναϊκός θα είναι εκεί θέλουν δε θέλουν. Όλα αυτά μένουν στην άκρη. Η «τιμωρία» της Ξάνθης για όλα όσα πρέσβευε, επιβάλλεται να έρθει σε λίγες μέρες. Και να είστε σίγουροι πως θα γελάσει η καρδούλα μας. Θα αισθανθούμε υπερήφανοι. Δεν έχουμε κόμπλεξ, δεν έχουμε εμπάθεια με την πόλη, με τους κατοίκους της κτλ. Έχουμε όμως εμπάθεια και κόμπλεξ με ένα σύστημα που τρώει τις σάρκες του «τριφυλλιού» εδώ και χρόνια. Είναι ευκαιρία να... απαντήσουμε κι εμείς.