ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΡΑΣΤΑΣ

Συμφωνά με τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για τον καλύτερο προπονητή της ομάδας μας την τελευταία δεκαετία, νικητής αναδείχτηκε ο Γιάννης Κυραστας (με μεγάλη διάφορα από τους υπόλοιπους) με 145 ψήφους σε σύνολο ψήφων 249. Δεύτερος έρχεται ο Τεν Κάτε με 45 ψήφους, ακολουθεί ο Μαρκαρίαν με 23 ψήφους και έπονται οι υπόλοιποι με ψήφους από 0-10.

Από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, με το όποιο συμφωνώ απόλυτα, νομίζω προκύπτει ότι ο Κυράστας ήταν ο καλύτερος Έλληνας προπονητής που πέρασε από τον Παναθηναϊκό - και κατά την άποψή μου, ο καλύτερος Έλληνας προπονητής που πέρασε από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Γι' αυτό και έχει την αποδοχή όλων.

Αν και η διαφορά του με τον Τεν Κάτε είναι αρκετά μεγάλη βάσει της ψηφοφορίας, πιστεύω ότι αν ξαναέβαζα το ίδιο δημοψήφισμα στο τέλος της χρονιάς (και αφού η ομάδα έχει πετύχει το αυτονόητο) η ψαλίδα θα μίκραινε αισθητά.
Κοιτάζοντας τα ονόματα των υπολοίπων προπονητών της δεκαετίας, μου δημιουργείται απορία και θλίψη. Ονόματα όπως του Μπάκε, του Πεσέιρο και του Σκάζνι δείχνουν πόσο γυμνή είχαν αφήσει "κάποιοι" την ομάδα - γι αυτό καλό θα ήταν να μην κρίνουμε τόσο σκληρά τον Τεν Κατε. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο Τουλούμπας όλους αυτούς τους θεωρούσε καλούς επειδή ήταν επιλογές του αφεντικού του και πολεμούσε τον Κυράστα όπως τώρα πολεμάει τον Τεν Κάτε. Γιατί άραγε;

Γιάννης Κυράστας

Ο Γιάννης Κυράστας γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1952 και έκανε μεγάλη καριέρα τόσο ως ποδοσφαιριστής όσο και ως προπονητής. Τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα δυστυχώς ξεκίνησαν από τις ακαδημίες του Ολυμπιλαγού και έπειτα πήγε στην "ανδρική" ομάδα παίζοντας αριστερό μπακ. Το 1981 ο Καπετάνιος, αφού την περασμένη σεζόν έχει πάρει από τους γαυρους τον Δελληκάρη, θέλησε να τους πονέσει ακόμα πιο πολύ και έντυσε στα πράσινα τον Γαλάκο και τον Κυράστα. Έτσι λοιπόν ξεκινάει για τον Κυράστα μια μεγάλη καριέρα με το τριφύλλι στην κάρδια.
Ως παίκτης του Παναθηναϊκού ο Κυράστας πανηγύρισε το κύπελλο, το οποίο κατέκτησε την πρώτη του χρονιά στην Παιανία, όπως και τα 2 νταμπλ, του ‘84 και του ‘86.
Παρόλο που ξεκίνησε ως αριστερός μπακ, στην πορεία άλλαξε θέση και έγινε κεντρικός αμυντικός, όπου έπαιξε μεγάλη μπάλα και με την τεχνική του κατάρτιση δημιούργησε την λεγομένη "σχολή Κυράστα". Πιστεύω ότι η συνολική του παρουσία στο ελληνικό ποδόσφαιρο ως ποδοσφαιριστής αλλά και προπονητής ήταν μια μορφή διδασκαλίας για τους μεταγενέστερους.
Ο Κυράστας ήταν ποδοσφαιριστής τεχνίτης, δυνατός, με πνεύμα νικητή, ο οποίος προκαλούσε το φόβο αλλά και το σεβασμό στους αντιπάλους του. Με χαρακτήρα διαμάντι, έλεγε πάντα αυτό που πίστευε και γενικά δεν έπαιρνε χαμπάρι.

Το 1986 σε ηλικία 34 ετών, "κρέμασε" τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια έχοντας φορέσει - τιμήσει τη φανέλα με το τριφύλλι 145 φόρες σε Ελλάδα και Ευρώπη. Συνολικά με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε 2 πρωταθλήματα, 3 κύπελλα και έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών την περίοδο 1984-85. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ την ατάκα που είχε πει τότε, ότι "Στο τέλος της καριέρας μου, μπορώ να πω ότι αισθάνομαι πιο πολύ Παναθηναϊκός από ότι Ολυμπιλαγός".
Ο Γιάννης Κυράστας μπορεί να σταμάτησε να παίζει ποδόσφαιρο αλλά ως ένας γνήσιος άνθρωπος του ποδοσφαίρου δε θα μπορούσε να φανταστεί την ζωή του χωρίς την μεγάλη του αγάπη. Έτσι η επόμενη κινησή του ήταν να γίνει προπονητής. Η προπονητική του καριέρα ξεκίνησε από τα τοπικά πρωταθλήματα της Αθήνας και συγκεκριμένα από τον Εθνικό Ελληνορώσων την περίοδο 1987-1988. Στη συνέχεια, εργάσθηκε στο Μεσολόγγι, την Προοδευτική, τον Πανιώνιο, τον Εθνικό, τον Παναργειακό, τον Πανηλειακό, τον Ηρακλή και τελείωσε στην μεγάλη του αγάπη, τον Παναθηναϊκό.

Την περίοδο εκείνη, το καλοκαίρι του 1999, κάποιοι μίλησαν για "λευκές πετσέτες", ακούγοντας το όνομα του Γιάννη Κυράστα για τον πάγκο του Παναθηναϊκού - είχαν τους λόγους τους βεβαία. Όπως όταν έπαιζε μπάλα στον Παναθηναϊκό έτσι και ως προπονητής της ομάδας, έδινε τα πάντα για το καλό του Παναθηναϊκού. Δημιούργησε μια ομάδα από ατσάλι, παίζοντας το καλύτερο ποδόσφαιρο και μετέδωσε το πνεύμα του νικητή που είχε μέσα του.
Η ομάδα του Κυράστα ήταν μια ομάδα μοντέλο. Είχε το καλύτερο ρόστερ, την καλύτερη άμυνα και επίθεση, έπαιζε σύγχρονο ποδόσφαιρο για τα ελληνικά δεδομένα εκείνης της εποχής αλλά παρόλα αυτά - για τους γνωστούς λόγους, που τότε κάποιοι φοβόντουσαν να αναφέρουν - δεν την αφήσανε να πάρει το πρωτάθλημα. Στον απολογισμό του για έκεινη την αγωνιστική περίοδο, ανέφερε μεταξύ άλλων:
"Το πρωτάθλημα κρίθηκε στην 33η αγωνιστική και είναι παράξενο διότι πάμε για νέο ρεκόρ συγκομιδής βαθμών, αλλά αυτό δεν μας δίνει τον τίτλο. Γνωρίσαμε την καθολική αναγνώριση φέτος αλλά μία άλλη ομάδα πήρε το πρωτάθλημα. Το φινάλε είναι πικρό, αν και το πρωτάθλημα ήταν συναρπαστικό. Ηθικά όμως, δεν είναι πικρό αν και θα μπορούσαμε να πετύχουμε κάτι περισσότερο, καθώς όλοι αναγνώρισαν πως ο Παναθηναϊκός έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο".
Η ιστορία έχει ήδη κρίνει εντός των αγωνιστικών χώρων ποιος είχε δίκαιο σχετκά με τα κλεμμένα πρωταθλήματα και τις "λευκές πετσέτες".
Επίσης, χαρακτηριστική υπήρξε και η δήλωση του Κυράστα λίγο μετά την απώλεια του πρωταθλήματος:
"Συγχαρητήρια στον Ολυμπιλαγό. Σας τα είχα πει εγώ, τι να συζητάμε τώρα";

Την επόμενη σεζόν η διοίκηση του Παναθηναϊκού θεώρησε ότι η ομάδα με τον Κυράστα στον πάγκο της είναι ικανή να χαλάσει το βρόμικο κατεστημένο του γαύρου και μη θέλοντας να στενοχωρήσει τον Πράκτορα (με την βοήθεια της προπαγάνδας του Derby φυσικά) κάνει ανταλλαγή του Κυράστα με τον Αναστασιάδη από τον Ηρακλή. Τελειώνοντας η σεζόν, χάνουμε ακόμη ένα πρωτάθλημα και ο Κυράστας επιστρέφει στο πολυαγαπημένο του τριφύλλι για τη σεζόν 2001-02. Το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου εγκαταλείπει οριστικά τους πάγκους. Ο ίδιος ανέφερε χαρακτηριστικά: “Τέρμα για μένα το ποδόσφαιρο. Ήρθε ο καιρός να ασχοληθώ με την οικογένεια μου και το ψάρεμα”. Δεν πρέπει βεβαία να ξεχνάμε και τα ειρωνικά πρωτοσέλιδα του Τουλούμπα με τα οποία προσέβαλε την προσφορά και αγάπη του Κυράστα στην ομάδα μας.

Πρωταπριλιά του 2004 και σαν ψέμα ακούστηκε η είδηση ότι ο Γιάννης Κυράστας είχε φύγει από τη ζωή. Κι όμως η είδηση ήταν πέρα για πέρα αληθινή. Ο Γιάννης Κυράστας έφυγε μόλις σε ηλικία 52 ετών, αφήνοντας πίσω τις γυναίκες της ζωής του, τη γυναίκα του Ρούλα και τις κόρες του Εβελίνα και Βέρα. Λίγους μήνες μετά τον άδικο θάνατό του, η πανάθα μας, με την οποία ο Κυράστας μεγαλούργησε τόσο σαν παίκτης όσο και σαν προπονητής, πήρε το Double, το οποίο άπαντες αφιερώσανε στη μνήμη του. Το σύνθημα "Αυτή η κούπα θα φτάσει στα άστρα, για τον Γιάννη τον Κυράστα", ήταν το μικρότερο ευχαριστώ που θα μπορούσε να ακουστεί για έναν τόσο σπουδαίο Παναθηναϊκό, ποδοσφαιριστή και προπονητή.
Το σύνθημα "Αυτή η κούπα θα φτάσει στ' άστρα για τον Γιάννη Κυράστα", δονεί τη Λεωφόρο και αποτελεί τον ελάχιστο φόρο τιμής για έναν άνθρωπο με παναθηναϊκή καρδιά, ο οποίος πρόσφερε τα πάντα στην ομάδα του.

Δε θα ξεχάσω το πρωτοσέλιδο του "Φίλαθλου" με την ανακοίνωση της πρόσληψής του στο τιμόνι του Παναθηναϊκού: "Λευκή πετσέτα!".
Η κολοφυλλαδα διαψεύστηκε πανηγυρικά παρόλο που δεν το παραδέχτηκε ποτέ. Ο Κυραστας αγαπούσε πραγματικά τον Παναθηναϊκό, ήταν ένας από εμάς, δεν ήταν μέλος του βρόμικου συστήματος και γι αυτό προκαλούσε φόβο σε κάποιους. Είχε το θάρρος να λέει πάντα αυτό που πίστευε όπως και με σιγουριά έλεγε πως αισθάνεται περισσότερο Παναθηναϊκός παρά Ολυμπιλαγός. Το όνομά του συνδέθηκε με τη μεγάλη ευρωπαϊκή πορεία του Παναθηναϊκού και το ωραιότερο ποδόσφαιρο που έπαιξε η ομάδα μας τα τελευταία χρόνια.

Θυμάμαι πολύ έντονα το καθαρό, ειλικρινές του βλέμμα. Το χαμόγελό του. Τους πανηγυρισμούς με τους παίκτες, σε κάθε γκολ της ευρωπαϊκής πορείας του 2001-2002. Την ήρεμη δύναμη που εξέπεμπε. Αλλά και τις διαμαρτυρίες του για την "παράγκα". Αυτή που του στέρησε έναν τίτλο στην πιο δημιουργική εποχή της προπονητικής του καριέρας, τότε που είχε δημιουργήσει μια ομάδα - μοντέλο.
Θυμάμαι τέλος το σύνθημα που δονούσε τη Λεωφόρο ένα μήνα μετά το χαμό του το Μάιο του 2004, στη γιορτή για την κατάκτηση του Double. Ένα σύνθημα που έκανε χιλιάδες "πράσινα" μάτια να βουρκώσουν: "Αυτή η κούπα θα πάει στ’ άστρα για τον Γιάννη τον Κυράστα".

ΚΥΡΑΣΤΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΑΜΕ